“ဘ၀တစ္ေကြ႕မွ အမွတ္တရ ဒႆနမ်ား”
* ကုိယ္က်င့္တရားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ကာကြယ္ေဆးမည္သည္ မရွိ။
* ကုိယ္ခ်င္းစာတရားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမည္သည္ မရွိ။
* ဘ၀မွာ လုိအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားလြန္လာလွ်င္လည္း စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံမႈေတြအေပၚမွာ သံသယႏွင့္
ကုကၠဳစၥေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။
* ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ မယံုၾကည္တာဟာ ဘ၀ကုိ အရံႈးေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။
* ျပဳျပင္ေပ်ာင္းလဲမႈမရွိတဲ့ အရာတုိင္းဟာ ပ်က္စီးတတ္တယ္။
* “လြတ္လတ္ေရး”ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ကုိ လက္ေတြ႕အသံုးခ်ေရးပါပဲ၊ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ကုိ လက္ေတြ႕
အသံုးမခ်တတ္သူမွာ “လြတ္လတ္ေရး”ဆုိတာ မရွိပါဘူး။
* “ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ္လုပ္တာမွသာလွ်င္ ေကာင္းတယ္”လုိ႔ ထင္လာၿပီဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ အစြန္းထြက္-
ေနတဲ့ လူပဲ။
* အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ အားနာေနရင္ ပ်က္စီးသြားမွာေပါ့။
* စစ္မွန္တဲ့ေျဖရွင္းခ်က္ရွိရင္ မလြတ္ကင္းတဲ့ “ျပစ္ခ်က္”ဆုိတာ မရွိပါဘူး။
* သိျခင္းသည္ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။
* က်ိဳးစားမႈ၏ ေနာက္ကြယ္၌ ေအာင္ျမင္မႈတရားသည္ ထာ၀ရပုန္းေအာင္းလ်က္ရွိသည္။
* ေလးစားလုိက္နာျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈရဲ႕ က်င့္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။
* အသိသက္ေသမရွိတဲ့ အမွန္တရားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဘာင္မ၀င္ဘူး။
* ခဏတာျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ဘ၀မွာ တဒဂၤသာယာမႈနဲ႔ ထာ၀ရခံစားေပၚရႊင္မႈကုိ မလဲလွယ္သင့္ဘူး။
* ရင္းနီးကၽြမ္း၀င္လြန္းလွ်င္လည္း အေရးယူရ ခက္တတ္သလုိ အခြင့္အေရးသမား မ်ားလွ်င္လည္း
အဖြဲ႕အစည္း ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။
* သူေျပာခ်င္တာထက္ ကုိယ္ကပုိၿပီး နားေထာင္ျခင္းသည္ အထိေရာက္ဆံုးေသာ လူမႈဆက္ဆံေရး-
ျဖစ္တယ္။
* အားနာတတ္ေသာ ႏွလံုးသားသည္ အနာအဆာမ်ား၏။
* ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ေလ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ယံုၾကည္ေလးစားမႈဟာ မိမိအျပစ္ကုိ ဖံုးကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း
ျဖစ္လာတတ္တယ္။ (အမႈတစ္ခု စစ္ေဆးရာမွ)
No comments:
Post a Comment