Wednesday, October 31, 2012
ဒါနႏွင့္ နည္းစနစ္
““ဒါနႏွင့္ နည္းနစ္ . . . . . .””
၁၃၇၄-ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း (၁၄) ရက္၊ ေရနံ႔သာပ႒ာန္းသိမ္းပြဲ
ဒီကေန႔ ပ႒ာန္းသိမ္းပြဲမွုာလည္း ေရနံေခ်ာင္းဒီဂရီေကာလိပ္က ဆရာမမ်ားကဘဲ ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္
ၾကတယ္။ ဒီဆြမ္းကပ္ပြဲမွာ ဘုန္းႀကီးက ေရစက္ခ်တရားခ်ီးျမွင့္ေပးပါဆုိလုိ႔ အဂၤုတၱရိကနိကာယ္၊ သပၸဳရိသ-
ဒါနသုတ္ကုိ အေျခခံၿပီး ဒါနအေၾကာင္းေလး အနည္းငယ္ေဟာေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါနမွ
ျပဳလုိက္ၾကၿပီဆုိရင္ ဒါနရဲ႕ ၀ိပါကအေနျဖင့္ အၯ-ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ၊ မဟဒၶန-ေပါမ်ားပုိလွ်ံမႈ (ဘဏ္အပ္မႈ)၊
မဟာေဘာဂ-အသံုးအေဆာင္ေပါမ်ားမႈ...ဆုိတဲ့ အက်ိဳးသံုးမ်ိဳးကေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ရၾကမွာခ်ည္းဘဲ။
အဲဒီထဲမွာ “ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေပးလွဴမႈ”ဆုိတဲ့ နည္းစနစ္ထည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီထက္ပုိၿပီး အက်ိဳးထူး
နုိင္ပါတယ္။ ဘယ္လုိထူးသလဲဆုိရင္ (၁) အဘိရူပ-အလြန္အဆင္းလွျခင္း၊ (၂) ဒႆနီယ-ရႈျခင္စဖြယ္ရွိျခင္း
(ျမင္ရသူအဖုိ႔ ေနာက္ထပ္တဖန္ ျပန္ၾကည့္ျခင္မႈ)၊ (၃) ပါသာဒိက-ၾကည့္ျမင္သူရဲ႕ ရင္ကုိ ေအးေစတဲ့အလွ-
ကုိ ပုိင္ဆုိင္မႈ (ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအလွပုိင္)၊ (၄) ပရမာယ ၀ဏၰေပါကၡရတာယ-ဥပဓိရုပ္ေကာင္းမြန္မႈ...ဆုိတဲ့
အာနိသံသ-အက်ိဳးဆက္ေလးမ်ိဳး တုိးၿပီးခံစားရပါတယ္။
စိတ္ၾကည္လင္တဲ့လုပ္ရပ္နဲ႔ စိတ္မၾကည္လင္တဲ့လုပ္ရပ္တုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးတရားျခားနားခ်က္ေတြနဲ႔ ယုတၱိ
ရွာၾကည့္၊ ခ်ဲ႕ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ရွင္းျပခ်င္တာက ဒႆနီယ နဲ႔ ပါသာဒိကတုိ႔ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါ။
ဘယ္လုိထူးျခားသလဲဆုိေတာ့ ဒႆနီယ-ကုိ အပူရုပ္...လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ပါသာဒိက-ကုိေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္း
ေရးရုပ္...လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒါ...ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ရုပ္ေတြက ျမင္ရသူရဲ႕ ရင္ကုိ ကိေလသာဆူ
ေစပါတယ္။ ကိေလသာမီးထေစပါတယ္။ ဒါဟာ ဒႆနီယပါပဲ။ ပါသာဒိကၾကေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ေတာ့
ဘူး။ ျမင္ရသူရဲ႕ရင္ကုိ ေအးျမေစပါတယ္။ ဒါဟာ ဒႆနီယနဲ႔ ပါသာဒိကရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ေတြ႕ပါ။ လက္ေတြ႕
စမ္းသတ္ၾကည့္ပါ။
ဒုတိယအေနနဲ႔ “ရုိရုိေသေသ လွဴမႈ”ဆုိတဲ့ နည္းစနစ္ကုိ သံုးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီအလွဴရွင္ဟာ ပတ္၀န္း
က်င္ရဲ႕ ေလးစားမႈ, ပတ္၀န္းက်င္အေပၚမွာ ၾသဇာေညာင္းမႈ...ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိ ခံစားရပါတတ္ပါ-
တယ္။ ဒါလဲ...ဟုတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ပစၥည္းဥစၥာၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေပမဲ့ ၾသဇာမေညာင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ
ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ေလးစားမႈ, ပတ္၀န္းက်င္က မိမိအက်ိဳးလုိလားမႈေတြဟာ သကၠစၥဒါနကုသုိလ္
ရွင္မ်ားသာ ရရွိခံစားႏုိင္တဲ့ ရလာဒ္ေတြပါပဲ။
တတိယအေနနဲ႕ “အခ်ိန္ကာလနဲ႔ လုိက္ေလွ်ာညီေထြ လွဴမႈ”ဆုိတဲ့ နည္းစနစ္ကုိ သံုးႏုိင္မယ္ဆုိရင္
အဲဒီအလွဴရွင္ရဲ႕ဘ၀မွာ အခ်ိန္မီအက်ိဳးခံစားရျခင္း...ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္တစ္ခုတုိးလာပါတယ္။ အဲဒီလုိ
အခ်ိန္ကာလႏွင့္ လုိက္ေလွ်ာညီေထြ မလွဴတတ္, မတန္းတတ္ရင္ အက်ိဳးတရားခံစားရတတ္ေပမဲ့ အခ်ိန္မီ
အက်ိဳးတရားကုိ မခံစားရတတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တုိေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀တစ္ခုမွာ အခ်ိန္မီ အက်ိဳးခံစားခ်င္
ၾကတယ္ဆုိရင္ “အခ်ိန္ကာလနဲ႔ လုိက္ေလွ်ာညီတဲ့ ကာလဒါန”ျဖစ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။
စတုတၳအေနနဲ႔ “ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ လွဴမႈ”ဆုိတဲ့ နည္းစနစ္ကုိ သံုးႏုိင္မယ္ဆုိရင္လည္း လြတ္
လပ္စြာ သံုးစြဲႏုိင္ျခင္း...ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကုိ ခံစားရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိလ်က္နဲ႔ ငတ္ေနၾက
တာေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ မသဒၶါတဲ့ မစၧရိယသူေ႒းနဲ႔ ပံုထုိးၾကည့္ေပါ့။
လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလဲ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ မသဒၶါတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕ဘူးပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွဴၾက
တန္းၾကတဲ့အခါ “ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့စြာ“နဲ႔ လွဴတတ္, တန္းတတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။
ပဥၥမအေနနဲ႔ “အစြန္းလြတ္ေအာင္ လွဴမႈ”ဆုိတဲ့ နည္းစနစ္ကုိ သံုးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးမွ
ကင္းလြတ္ျခင္း...ဆုိတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကုိ ခံစားရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ “အစြန္း”ဆုိတာက “အတၱဳကၠႏၲန-
မိမိကုိ ခ်ီးေျမွာက္မႈ-၀ါၾကြားမႈနဲ႔ ပရ၀မၻန-သူတစ္ကုိ ပုတ္ခတ္မႈ”ဆုိတဲ့ အစြန္းႏွစ္ပါးပါပဲ။ အဒီႏွစ္ပါးထဲက
တစ္ပါးပါးနဲ႔ ညိစြန္းလာရင္ ရန္သူေပါမ်ားတတ္ပါတယ္။ ယုတၱိရွာၾကည့္ေလ။ ၾကြားတဲ့သူကုိ လူမၾကည္ျဖဴ
သလုိ ကဲ့ရဲ႕အျပစ္တင္တတ္သူကုိလည္း ဘယ္သူမွ ခ်စ္ခင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဆုိရင္ ရန္သူေပါၿပီေပါ့။
ဒီနည္းစနစ္ငါးခ်က္ဟာ ဒါနျပဳတဲ့အခါမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လုိလုပ္ငန္းမ်ိဳးပဲလုပ္လုပ္၊ ဒီနည္းစနစ္
ေတြနဲ႔ ညီေအာင္လုပ္ႏုိင္ရင္ ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြကုိ ခံစားရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုးကုိ
ေျပာျခင္တာက ဒါနလုပ္ငန္းမွ မဟုတ္၊ ဘယ္လုိလုပ္ငန္းပဲလုပ္လုပ္....
၁။ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ပါ၊
၂။ ရုိရုိေသေသနဲ႔ အလုပ္လုပ္ပါ၊
၃။ အခ်ိန္နဲ႔လုိက္ေလွ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ပါ၊
၄။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့စြာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ပါ၊ (ရည္မွန္းခ်က္ မထားရဘူး-ဟု မဆုိလုိပါ)
၅။ အစြန္းႏွစ္ဘက္လြတ္ေအာင္ အလုပ္လုပ္ပါ-ဟု တုိက္တြန္းရင္း “ဒါနႏွင့္ နည္းစနစ္”ဆုိတဲ့ ဓမၼကထာ -ကုိ ဤမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္ပါတယ္။
အားလံုးဘဲ နည္းစနစ္မွန္စြာနဲ႔ ဘ၀ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ....
ေမာင္သီ (ျမေတာင္) သုခီ အတၱာနံ ပရိဟရႏၲဳ..........။ (၃၁.၁၀.၂၀၁၂) ဗုဒၶဟူးေန႔နံနက္
Monday, October 29, 2012
ဘ၀တစ္ေကြ႕မွ အမွတ္တရ ဒႆနမ်ား
“ဘ၀တစ္ေကြ႕မွ အမွတ္တရ ဒႆနမ်ား”
* ကုိယ္က်င့္တရားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ကာကြယ္ေဆးမည္သည္ မရွိ။
* ကုိယ္ခ်င္းစာတရားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမည္သည္ မရွိ။
* ဘ၀မွာ လုိအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားလြန္လာလွ်င္လည္း စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံမႈေတြအေပၚမွာ သံသယႏွင့္
ကုကၠဳစၥေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။
* ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ မယံုၾကည္တာဟာ ဘ၀ကုိ အရံႈးေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။
* ျပဳျပင္ေပ်ာင္းလဲမႈမရွိတဲ့ အရာတုိင္းဟာ ပ်က္စီးတတ္တယ္။
* “လြတ္လတ္ေရး”ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ကုိ လက္ေတြ႕အသံုးခ်ေရးပါပဲ၊ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ကုိ လက္ေတြ႕
အသံုးမခ်တတ္သူမွာ “လြတ္လတ္ေရး”ဆုိတာ မရွိပါဘူး။
* “ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ္လုပ္တာမွသာလွ်င္ ေကာင္းတယ္”လုိ႔ ထင္လာၿပီဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ အစြန္းထြက္-
ေနတဲ့ လူပဲ။
* အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ အားနာေနရင္ ပ်က္စီးသြားမွာေပါ့။
* စစ္မွန္တဲ့ေျဖရွင္းခ်က္ရွိရင္ မလြတ္ကင္းတဲ့ “ျပစ္ခ်က္”ဆုိတာ မရွိပါဘူး။
* သိျခင္းသည္ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။
* က်ိဳးစားမႈ၏ ေနာက္ကြယ္၌ ေအာင္ျမင္မႈတရားသည္ ထာ၀ရပုန္းေအာင္းလ်က္ရွိသည္။
* ေလးစားလုိက္နာျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈရဲ႕ က်င့္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။
* အသိသက္ေသမရွိတဲ့ အမွန္တရားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဘာင္မ၀င္ဘူး။
* ခဏတာျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ဘ၀မွာ တဒဂၤသာယာမႈနဲ႔ ထာ၀ရခံစားေပၚရႊင္မႈကုိ မလဲလွယ္သင့္ဘူး။
* ရင္းနီးကၽြမ္း၀င္လြန္းလွ်င္လည္း အေရးယူရ ခက္တတ္သလုိ အခြင့္အေရးသမား မ်ားလွ်င္လည္း
အဖြဲ႕အစည္း ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။
* သူေျပာခ်င္တာထက္ ကုိယ္ကပုိၿပီး နားေထာင္ျခင္းသည္ အထိေရာက္ဆံုးေသာ လူမႈဆက္ဆံေရး-
ျဖစ္တယ္။
* အားနာတတ္ေသာ ႏွလံုးသားသည္ အနာအဆာမ်ား၏။
* ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ေလ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ယံုၾကည္ေလးစားမႈဟာ မိမိအျပစ္ကုိ ဖံုးကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း
ျဖစ္လာတတ္တယ္။ (အမႈတစ္ခု စစ္ေဆးရာမွ)
* ကုိယ္က်င့္တရားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ကာကြယ္ေဆးမည္သည္ မရွိ။
* ကုိယ္ခ်င္းစာတရားထက္ ေကာင္းမြန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမည္သည္ မရွိ။
* ဘ၀မွာ လုိအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားလြန္လာလွ်င္လည္း စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံမႈေတြအေပၚမွာ သံသယႏွင့္
ကုကၠဳစၥေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။
* ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ မယံုၾကည္တာဟာ ဘ၀ကုိ အရံႈးေပးတာနဲ႔ အတူတူပဲ။
* ျပဳျပင္ေပ်ာင္းလဲမႈမရွိတဲ့ အရာတုိင္းဟာ ပ်က္စီးတတ္တယ္။
* “လြတ္လတ္ေရး”ဆုိတာ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ကုိ လက္ေတြ႕အသံုးခ်ေရးပါပဲ၊ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ကုိ လက္ေတြ႕
အသံုးမခ်တတ္သူမွာ “လြတ္လတ္ေရး”ဆုိတာ မရွိပါဘူး။
* “ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ္လုပ္တာမွသာလွ်င္ ေကာင္းတယ္”လုိ႔ ထင္လာၿပီဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ အစြန္းထြက္-
ေနတဲ့ လူပဲ။
* အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ အားနာေနရင္ ပ်က္စီးသြားမွာေပါ့။
* စစ္မွန္တဲ့ေျဖရွင္းခ်က္ရွိရင္ မလြတ္ကင္းတဲ့ “ျပစ္ခ်က္”ဆုိတာ မရွိပါဘူး။
* သိျခင္းသည္ ခြင့္လႊတ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။
* က်ိဳးစားမႈ၏ ေနာက္ကြယ္၌ ေအာင္ျမင္မႈတရားသည္ ထာ၀ရပုန္းေအာင္းလ်က္ရွိသည္။
* ေလးစားလုိက္နာျခင္းဟာ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈရဲ႕ က်င့္စဥ္တစ္ခုပါပဲ။
* အသိသက္ေသမရွိတဲ့ အမွန္တရားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဘာင္မ၀င္ဘူး။
* ခဏတာျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ဘ၀မွာ တဒဂၤသာယာမႈနဲ႔ ထာ၀ရခံစားေပၚရႊင္မႈကုိ မလဲလွယ္သင့္ဘူး။
* ရင္းနီးကၽြမ္း၀င္လြန္းလွ်င္လည္း အေရးယူရ ခက္တတ္သလုိ အခြင့္အေရးသမား မ်ားလွ်င္လည္း
အဖြဲ႕အစည္း ပ်က္စီးတတ္ပါတယ္။
* သူေျပာခ်င္တာထက္ ကုိယ္ကပုိၿပီး နားေထာင္ျခင္းသည္ အထိေရာက္ဆံုးေသာ လူမႈဆက္ဆံေရး-
ျဖစ္တယ္။
* အားနာတတ္ေသာ ႏွလံုးသားသည္ အနာအဆာမ်ား၏။
* ဘ၀မွာ တစ္ခါတစ္ေလ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ယံုၾကည္ေလးစားမႈဟာ မိမိအျပစ္ကုိ ဖံုးကြယ္ျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း
ျဖစ္လာတတ္တယ္။ (အမႈတစ္ခု စစ္ေဆးရာမွ)
သမဂၢသုခ....သို႔
“သမဂၢသုခ...သုိ႔”
“ပုထုကိေလေသ ဇေနတီတိ ပုထုဇၹေနာ”တဲ့။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းလည္း ပုထုဇဥ္
ငါလည္း ပုထုဇဥ္ပဲေလ...
ဒီေတာ့...
ပုထုဇဥ္ခ်င္း
ဆက္ဆံရင္းက
တရားကင္းမဲ့ကာ
မွားယြင္းတဲ့အခါမ်ိဳးလဲ
ရွိၾကမွာဘဲေပါ့.....။
ဒါေပမဲ့....
မွားတာကုိ သည္းခံ
မွန္တာကုိ ေျပာျပ
သေဘာက်ၾကည္ျဖဴ
ႏွစ္ကိုယ္တူ လက္တြဲၿပီး
တစ္သက္မခြဲ ညီညြတ္ျပန္ရင္
“သမဂၢသုခံ”ကုိ
ဧကန္ရၾကမွာဘဲေလ....။
ဘုန္းေမာင္ (ဆင္ျဖဴကၽြန္း) ၁၈.၃.၂၀၀၂
“ပုထုကိေလေသ ဇေနတီတိ ပုထုဇၹေနာ”တဲ့။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းလည္း ပုထုဇဥ္
ငါလည္း ပုထုဇဥ္ပဲေလ...
ဒီေတာ့...
ပုထုဇဥ္ခ်င္း
ဆက္ဆံရင္းက
တရားကင္းမဲ့ကာ
မွားယြင္းတဲ့အခါမ်ိဳးလဲ
ရွိၾကမွာဘဲေပါ့.....။
ဒါေပမဲ့....
မွားတာကုိ သည္းခံ
မွန္တာကုိ ေျပာျပ
သေဘာက်ၾကည္ျဖဴ
ႏွစ္ကိုယ္တူ လက္တြဲၿပီး
တစ္သက္မခြဲ ညီညြတ္ျပန္ရင္
“သမဂၢသုခံ”ကုိ
ဧကန္ရၾကမွာဘဲေလ....။
ဘုန္းေမာင္ (ဆင္ျဖဴကၽြန္း) ၁၈.၃.၂၀၀၂
အုိ....ခရီးသြား
““အုိ...ခရီးသြား””
“ေတာင္းျဖစ္ခ်င္ရင္
၀ါးခြဲရသတဲ့”
ေတာင္းယက္ဘုိ႔
၀ါးကုိ ခြဲရလိမ့္မယ္...
၀ါးကြဲသြားမွာ ေၾကာက္ရင္ေတာ့
ေတာင္းယက္ဘုိ႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ...။
ဒီလုိပဲ....
တစ္ခါတစ္ရံ
ဘ၀မွာ
လုိခ်င္တာတစ္ခုအတြက္
စြန္႔လႊတ္မႈ အနစ္နာခံမႈ
ေပးဆပ္မႈေတြလည္း
ရွိေနတတ္တယ္
ရွိေနမယ္ဆုိတာ
မေမ့နဲ႔ေနာ္.....
ေလာကႀကီးမွာ
အေပးနဲ႔အယူဆုိတာ အၿမဲတန္းရွိေနမယ္။
အဲဒီအေပးနဲ႔ အယူ မွ်တေနသမွ်ေတာ့
ဟန္က်ေနမွာပဲ....။
အဲဒီအေပးနဲ႔ အယူ
မညီမွ်ေတာ့ဘူးဆုိရင္
သား သမီးနဲ႔ မိဘ
ဆရာနဲ႔ တပည့္
လင္ နဲ႔ မယားေတာင္
ဘယ္လုိ သံေယာဇဥ္မ်ိဳးေတြနဲ႔
ခ်ည္ေႏွာင္ထားထား
ခ်က္ခ်င္း ျပတ္ေတာက္သြားႏုိင္တယ္။
ဒီေတာ့....
ဘာမဆုိ အေပးနဲ႔ အယူ
မွ်တေအာင္ေတာ့
ႀကိဳးစားၾကပါေနာ္......
(အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕မိေသာ ခံစားမိပါသည္။ ကေလာင္ရွင္နာမည္မသိပါ)
“ေတာင္းျဖစ္ခ်င္ရင္
၀ါးခြဲရသတဲ့”
ေတာင္းယက္ဘုိ႔
၀ါးကုိ ခြဲရလိမ့္မယ္...
၀ါးကြဲသြားမွာ ေၾကာက္ရင္ေတာ့
ေတာင္းယက္ဘုိ႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ...။
ဒီလုိပဲ....
တစ္ခါတစ္ရံ
ဘ၀မွာ
လုိခ်င္တာတစ္ခုအတြက္
စြန္႔လႊတ္မႈ အနစ္နာခံမႈ
ေပးဆပ္မႈေတြလည္း
ရွိေနတတ္တယ္
ရွိေနမယ္ဆုိတာ
မေမ့နဲ႔ေနာ္.....
ေလာကႀကီးမွာ
အေပးနဲ႔အယူဆုိတာ အၿမဲတန္းရွိေနမယ္။
အဲဒီအေပးနဲ႔ အယူ မွ်တေနသမွ်ေတာ့
ဟန္က်ေနမွာပဲ....။
အဲဒီအေပးနဲ႔ အယူ
မညီမွ်ေတာ့ဘူးဆုိရင္
သား သမီးနဲ႔ မိဘ
ဆရာနဲ႔ တပည့္
လင္ နဲ႔ မယားေတာင္
ဘယ္လုိ သံေယာဇဥ္မ်ိဳးေတြနဲ႔
ခ်ည္ေႏွာင္ထားထား
ခ်က္ခ်င္း ျပတ္ေတာက္သြားႏုိင္တယ္။
ဒီေတာ့....
ဘာမဆုိ အေပးနဲ႔ အယူ
မွ်တေအာင္ေတာ့
ႀကိဳးစားၾကပါေနာ္......
(အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕မိေသာ ခံစားမိပါသည္။ ကေလာင္ရွင္နာမည္မသိပါ)
သမုဒယေျဖရွင္းခ်က္
သမုဒယေျဖရွင္းခ်က္
* လူ႕ဘ၀
သမုဒယေၾကာင့္ျဖစ္တာ
ေထာက္ခံပါတယ္
သူငယ္ခ်င္း....။
* ဒီ...သမုဒယေၾကာင့္ပဲ
၀မ္းနည္းရ ၀မ္းသာရ
ငုိရ ရယ္ရ
လူ႕ဘ၀ဆုိတာ
ဘာ...အႏွစ္သာရ ရွိမွာလဲ....။
* ဒါေပမဲ့
ျဖဴစင္တဲ့ ႏွလံုးသား
ႏူးညံ့တဲ့ စိတ္ထားနဲ႔
ပတ္၀န္းက်င္ အက်ိဳးျပဳ
မုဒိတာ ပြား
တရားနဲ႔ ေန
ေျဖစရာရွိတယ္...ေလ။
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ
Tuesday, October 23, 2012
ဆရာဒကာ ေတြ႕ၾကေသာခါ....
ဆရာဒကာ ေတြ႕ၾကေသာခါ ...
နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
ေလာကမွာ ဘာသာေရးႏွင့္ကင္းေသာ လူသားရယ္လုိ႔ ရွိၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ ဘာသာေရးႏွင့္ မကင္းၾက
ေသာ လူသားတုိင္းဟာလည္း ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ မလြဲမေသြ ဆက္ဆံၾကရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ထုိသုိ႔ ဆက္ဆံၾကေသာအခါ ဘာသာေရးေခါင္ေဆာင္မ်ားကေရာ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏုိင္သလဲ..။ ဘာသာ-
၀င္ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ေရာ ဘာေတြရလုိက္သလဲ...။ ထုိက္တန္ေသာ ရလာဒ္တစ္ခုကုိ မထုတ္ယူႏုိင္ဘူး-
ဆုိရင္ ကုိးကြယ္မႈဟာ ဘာအက်ိဳးရွိႏုိင္မွာလဲ...။
ေသာ လူသားတုိင္းဟာလည္း ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ မလြဲမေသြ ဆက္ဆံၾကရမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။
ထုိသုိ႔ ဆက္ဆံၾကေသာအခါ ဘာသာေရးေခါင္ေဆာင္မ်ားကေရာ ဘာေတြ လုပ္ေပးႏုိင္သလဲ..။ ဘာသာ-
၀င္ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ေရာ ဘာေတြရလုိက္သလဲ...။ ထုိက္တန္ေသာ ရလာဒ္တစ္ခုကုိ မထုတ္ယူႏုိင္ဘူး-
ဆုိရင္ ကုိးကြယ္မႈဟာ ဘာအက်ိဳးရွိႏုိင္မွာလဲ...။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုိးကြယ္မႈတုိင္းမွာ ထုိက္တန္တဲ့ရလာဒ္တစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ...။ “ထုိထုိက္တန္ေသာ ရလာဒ္တစ္ခုကုိ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ဘယ္လုိယူၾကမလဲ”ဟု ေတြးမိေသာအခါ “နည္းစနစ္နဲ႔
ကင္းေသာ ရလာဒ္ေကာင္းမရွိ”-ဟူေသာ ဒႆနတစ္ခုကုိ ေတြ႕ရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ နည္း
စနစ္ေကာင္းကုိ ရွာမွီးသင့္၏။
ကင္းေသာ ရလာဒ္ေကာင္းမရွိ”-ဟူေသာ ဒႆနတစ္ခုကုိ ေတြ႕ရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သည္ နည္း
စနစ္ေကာင္းကုိ ရွာမွီးသင့္၏။
ရထုိက္စရာ က်င့္ငါးျဖာ
နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း
၁။ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦးကုိ ေတြ႕-
ျမင္ေသာအခါ ဘာသာ၀င္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ ရင္ထဲ၌ စိတ္ၾကည္လင္မႈ ျဖစ္လာၾက၏။ စိတ္ၾကည္လင္မႈျဖစ္ရမယ္-
တဲ့။ ဒါ ဟုတ္တာေပါ့။ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဘာသာေရးေခါင္ေဆာင္းမ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ၾကေသာ
အခါ မိမိတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ထဲ, ရင္ထဲမွာ စိတ္ၾကည္လင္မႈ အသီးသီးျဖစ္ၾကမည္သာ။ ကုိယ္ေလးစားေသာ ပုဂၢိဳလ္
ကုိ ျမင္လုိက္ရသူအတြက္ ဘယ္သူ ၀မ္းမသာဘဲ ေနႏုိင္မွာလဲ...။
ျမင္ေသာအခါ ဘာသာ၀င္ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ ရင္ထဲ၌ စိတ္ၾကည္လင္မႈ ျဖစ္လာၾက၏။ စိတ္ၾကည္လင္မႈျဖစ္ရမယ္-
တဲ့။ ဒါ ဟုတ္တာေပါ့။ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆုိ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဘာသာေရးေခါင္ေဆာင္းမ်ားကုိ ေတြ႕ျမင္ၾကေသာ
အခါ မိမိတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ထဲ, ရင္ထဲမွာ စိတ္ၾကည္လင္မႈ အသီးသီးျဖစ္ၾကမည္သာ။ ကုိယ္ေလးစားေသာ ပုဂၢိဳလ္
ကုိ ျမင္လုိက္ရသူအတြက္ ဘယ္သူ ၀မ္းမသာဘဲ ေနႏုိင္မွာလဲ...။
ထုိကဲ့သုိ႔ ရင္ထဲမွာ စိတ္ၾကည္လင္မႈျဖစ္ေနရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ သဂၢသံ၀တၱနိက = အထက္တန္းဘ၀
(နတ္ျပည္) ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့ အက်င့္ကုိ က်င့္ေနတာနဲ႔ တူတယ္။ က်င့္ၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။
(နတ္ျပည္) ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့ အက်င့္ကုိ က်င့္ေနတာနဲ႔ တူတယ္။ က်င့္ၿပီးသား ျဖစ္သြားတယ္တဲ့။
ဒါ ဟုတ္ရဲ႕လား...ယုတၱိရွာၾကည့္တဲ့အခါ ............ သာဓကယုတၱိအေနနဲ႔ မ႒ကု႑လီသူေ႒းသားရဲ႕
သမုိင္းေၾကာင္းေလး ေပၚလာတယ္။ ဘယ္လုိလဲ...ဆုိရင္ -
သမုိင္းေၾကာင္းေလး ေပၚလာတယ္။ ဘယ္လုိလဲ...ဆုိရင္ -
မ႒ကု႑လီဟာ ေသငယ္ေဇာနဲ႔ ေမ်ာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမတ္ဗုဒၶနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား ဖူးျမင္လုိက္ရတဲ့- အတြက္ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္လင္မႈ, ၾကည္ႏူးမႈျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီၾကည္ႏူးမႈစိတ္နဲ႔ပဲ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါ
နတ္သားျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါဟာ ရူပါရံုအေပၚမွာျဖစ္တဲ့ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈရဲ႕ ရလာဒ္ပါ။
နတ္သားျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒါဟာ ရူပါရံုအေပၚမွာျဖစ္တဲ့ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈရဲ႕ ရလာဒ္ပါ။
ဆက္လက္ယုတၱိရွာတဲ့အခါၾကေတာ့ မ႑ဳကဖားနတ္သားရဲ႕ အေၾကာင္းေလးေပၚလာျပန္ေရာ။ သူဟာလည္း ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဓမၼအသံေပၚမွာ စိတ္ၾကည္ႏူးမႈျဖစ္ေနတုန္း ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ဦးရဲ႕ ႏွင္တန္
ေထာက္ခံရမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။ ေသဆံုးၿပီး မ႑ဳကဖားနတ္သားရယ္လုိ႔ အထက္တန္းဘ၀မွာ
သြားၿပီးေတာ့ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါဟာ အသံအေပၚမွာျဖစ္တဲ့ စိတ္ၾကည္လင္မႈရဲ႕ ရလာဒ္ပါ။
ေထာက္ခံရမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။ ေသဆံုးၿပီး မ႑ဳကဖားနတ္သားရယ္လုိ႔ အထက္တန္းဘ၀မွာ
သြားၿပီးေတာ့ ျဖစ္ရတယ္။ ဒါဟာ အသံအေပၚမွာျဖစ္တဲ့ စိတ္ၾကည္လင္မႈရဲ႕ ရလာဒ္ပါ။
သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚၾကည္တဲ့အခါမွာလည္း ျဖဴစင္တဲ့အရာ၀တၳဳ, ၾကည္လင္တဲ့အရာ၀တၳဳ
တုိင္းဟာ အရာရာကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ Power-စြမ္းအားရွိတယ္-ဆုိတဲ့ သေဘာတရားကုိ သြားေတြ႕ရတယ္။
ဒါဟာ ဘာသာေရးေခါင္ေဆာင္မ်ားနဲ႔ေတြ႕ရတဲ့ ဘာသာ၀င္တုိင္းရဲ႕ ပထမရလာဒ္တစ္ခုပါပဲ။
သုိ႔ေသာ္ ၾကည့္တတ္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ ေထာင္တတ္တဲ့နားရွိဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္။
ျမင့္ျမတ္မ်ိဳးမွာ က်င့္စရာ
၂။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦးကုိ ေတြ႕-
ျမင္ေသာအခါ (သုိ႔မဟုတ္) မိမိအိမ္သုိ႔ ေရာက္လာေသာအခါ ခရီးဦးႀကိဳဆုိမႈ, လက္အုပ္ခ်ီမႈ (ဦးညြတ္မႈ),
ေနရာေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကရ၏။ ဒါဟာ ေလာက၀တ္တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား....။
ျမင္ေသာအခါ (သုိ႔မဟုတ္) မိမိအိမ္သုိ႔ ေရာက္လာေသာအခါ ခရီးဦးႀကိဳဆုိမႈ, လက္အုပ္ခ်ီမႈ (ဦးညြတ္မႈ),
ေနရာေပးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကရ၏။ ဒါဟာ ေလာက၀တ္တစ္ခုပဲ မဟုတ္လား....။
အဲဒီေလာက၀တ္တစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ဆုိတာမွာ မိမိရဲ႕မာနကုိ ခ်ိဳးႏွိမ္ထားႏုိင္မွ ျဖစ္တာပါ။ မိမိရဲ႕ မာနကုိ
မခ်ိဳးႏွိမ္ႏုိင္ရင္ ဒီေလာက၀တ္ကုိ ဘယ္သူမွ ျပဳႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိရဲ႕မာနကို ခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္ဖုိ႔ဆုိတာဟာလဲ
တစ္ဖက္လူက ေလးစားေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိမွ ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ “သီလ၀ႏၲ-သီလႏွင့္ျပည့္စံု-
ေသာ ေခါင္းေဆာင္”လုိ႔ ဆုိထားတာေပါ့။
မခ်ိဳးႏွိမ္ႏုိင္ရင္ ဒီေလာက၀တ္ကုိ ဘယ္သူမွ ျပဳႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိရဲ႕မာနကို ခ်ိဳးႏွိမ္ႏိုင္ဖုိ႔ဆုိတာဟာလဲ
တစ္ဖက္လူက ေလးစားေလာက္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိမွ ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ “သီလ၀ႏၲ-သီလႏွင့္ျပည့္စံု-
ေသာ ေခါင္းေဆာင္”လုိ႔ ဆုိထားတာေပါ့။
အဲဒီလုိ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဦးကုိ ခရီးဦးႀကိဳဆုိတဲ့ပုဂၢိဳလ္, ဦးညြတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္,
ေနရာေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဥစၥာကုလီနသံ၀တၱနိက-ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးမွာ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္ကုိ
က်င့္ေနရာေရာက္တယ္တဲ့။
ေနရာေပးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဥစၥာကုလီနသံ၀တၱနိက-ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးမွာ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္ကုိ
က်င့္ေနရာေရာက္တယ္တဲ့။
ဒီအခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ သာဓကယုတၱိရွာၾကည့္ေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ နည္းစနစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာထဲက
ဥပရိပဏၰာသ၊ စတုတၳ၀ဂ္၊ စူဠကမၼ၀ိဘဂၤသုတ္မွာ “ေဟာဒီေလာက မိန္းမ, ေယာက္်ားတစ္ဦးဦးဟာ ထဒၶ-
ခက္ထမ္းၾကမ္းၾကဳတ္ေနမယ္၊ အတိမာနီ-အလြန္မာနႀကီးေနမယ္-ဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ -
ဥပရိပဏၰာသ၊ စတုတၳ၀ဂ္၊ စူဠကမၼ၀ိဘဂၤသုတ္မွာ “ေဟာဒီေလာက မိန္းမ, ေယာက္်ားတစ္ဦးဦးဟာ ထဒၶ-
ခက္ထမ္းၾကမ္းၾကဳတ္ေနမယ္၊ အတိမာနီ-အလြန္မာနႀကီးေနမယ္-ဆုိရင္ အဲဒီလူဟာ -
၁။ ရွိခုိးသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ မရွိခုိးဘူး၊
၂။ ခရီးဦးႀကိဳဆုိသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ခရီးဦးမႀကိဳဆုိဘူး၊
၃။ ေနရာေပးသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေနရာမေပးဘူး၊
၄။ လမ္းဖယ္ေပးသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ လမ္းဖယ္မေပးဘူး၊
၅။ အရုိအေသျပဳသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ အရုိအေသမျပဳဘူး၊
၆။ ေလးစားသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ မေလးစားဘူး၊
၅။ အရုိအေသျပဳသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ အရုိအေသမျပဳဘူး၊
၆။ ေလးစားသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ မေလးစားဘူး၊
၇။ ျမတ္ႏုိးသင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ မျမတ္ႏုိးဘူး၊
၈။ ပူေဇာ္သင့္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ မပူေဇာ္ဘူး၊
အဲဒီရွစ္ခ်က္ထဲက တစ္ခ်က္ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုမယ္ဆုိရင္ေတာင္ အပါယ-အပါယ္က်တတ္တယ္၊ ဒုဂၢတိ-
မေကာင္းတဲ့ဘ၀ ေရာက္တတ္တယ္၊ နိရယ-စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ကင္းမဲ့တတ္တယ္။ အကယ္၍ ကံေကာင္းေလး
ေထာက္မလုိ႔ လူသားရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ရင္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တုိင္းမွာ ဥစၥာကုလိန-ယုတ္ညံ့တဲ့အမ်ိဳးမွာ
ျဖစ္ရတတ္တယ္။
မေကာင္းတဲ့ဘ၀ ေရာက္တတ္တယ္၊ နိရယ-စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ကင္းမဲ့တတ္တယ္။ အကယ္၍ ကံေကာင္းေလး
ေထာက္မလုိ႔ လူသားရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ရင္လည္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တုိင္းမွာ ဥစၥာကုလိန-ယုတ္ညံ့တဲ့အမ်ိဳးမွာ
ျဖစ္ရတတ္တယ္။
ဒါလည္း ဟုတ္တာေပါ့။ ခက္ထမ္တဲ့ မာနႀကီးတတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ယဥ္ေက်းမႈမရွိဘူး။ မုိက္ရုိင္း
တတ္တယ္။ မယဥ္ေက်းမႈ, မုိက္ရုိင္းမႈဆုိတာေတြဟာ လူယုတ္လူညံ့ေတြမွာပဲ ျဖစ္တတ္တာပါ။ အထက္-
တန္းက်တဲ့ လူတန္းစားေတြမွာ ဒါေတြ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးျမတ္မွာ ျဖစ္လုိသူတုိင္းဟာ ယဥ္ေက်း
မႈဆုိတာ မျဖစ္မေနရွိရမဲ့တရားမ်ိဳးပါ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈရွိဖုိ႔ ဆုိတာဟာလဲ ထက္ထန္မႈႏွင့္ မာနမရွိမွ ျဖစ္တာပါ။
တတ္တယ္။ မယဥ္ေက်းမႈ, မုိက္ရုိင္းမႈဆုိတာေတြဟာ လူယုတ္လူညံ့ေတြမွာပဲ ျဖစ္တတ္တာပါ။ အထက္-
တန္းက်တဲ့ လူတန္းစားေတြမွာ ဒါေတြ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးျမတ္မွာ ျဖစ္လုိသူတုိင္းဟာ ယဥ္ေက်း
မႈဆုိတာ မျဖစ္မေနရွိရမဲ့တရားမ်ိဳးပါ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈရွိဖုိ႔ ဆုိတာဟာလဲ ထက္ထန္မႈႏွင့္ မာနမရွိမွ ျဖစ္တာပါ။
ထဒၶ-ခက္ထမ္းၾကမ္းတမ္းမႈ, အတိမာနီ-အလြန္မာနႀကီးမႈမရွိဘူးဆုိရင္ ခရီးဦးႀကိဆုိမႈ, လက္အုပ္ခ်ီမုိး
ရွိခုိးမႈ (ဦးညြတ္မႈ), ေနရာေပးမႈဆုိတာေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာရင္ ဥစၥာကုလီနသံ၀တၱနိက-
ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္ကုိ က်င့္ေနတာနဲ႔ တူတယ္။ က်င့္ၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္တဲ့။
ရွိခုိးမႈ (ဦးညြတ္မႈ), ေနရာေပးမႈဆုိတာေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာရင္ ဥစၥာကုလီနသံ၀တၱနိက-
ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္ကုိ က်င့္ေနတာနဲ႔ တူတယ္။ က်င့္ၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္တဲ့။
စြမ္းအားရွိဖုိ႔ က်င့္ၾကစုိ႔
၃။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာေရးေခါင္ေဆာင္တစ္ဦးဦးနဲ႔ ေတြ႕-
ၾကတဲ့အခါ ဘာလွဴရင္ ေကာင္းမလဲ၊ ဘာနဲ႔ ဧည့္ခံရရင္ ေကာင္းမလဲ-ဆုိတဲ့ အေတြးေတြဟာ ဘာသာ၀င္
ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ လာတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေတြးမ်ိဳး ရင္ထဲမွာ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ပတ္
၀န္းက်င္နဲ႔ မွ်ေ၀မခံစားႏုိင္တဲ့ မစၧရိယစိတ္ဟာ ေပ်ာက္ၿပီးေတာ့ သြားတတ္ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ မွ်ေ၀
မခံစားႏုိင္တဲ့ လူတုိင္းဟာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားတတ္ဟာလဲ ေလာကသဘာ၀ပဲ
မဟုတ္လား...။
ၾကတဲ့အခါ ဘာလွဴရင္ ေကာင္းမလဲ၊ ဘာနဲ႔ ဧည့္ခံရရင္ ေကာင္းမလဲ-ဆုိတဲ့ အေတြးေတြဟာ ဘာသာ၀င္
ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ လာတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေတြးမ်ိဳး ရင္ထဲမွာ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ပတ္
၀န္းက်င္နဲ႔ မွ်ေ၀မခံစားႏုိင္တဲ့ မစၧရိယစိတ္ဟာ ေပ်ာက္ၿပီးေတာ့ သြားတတ္ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ မွ်ေ၀
မခံစားႏုိင္တဲ့ လူတုိင္းဟာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားတတ္ဟာလဲ ေလာကသဘာ၀ပဲ
မဟုတ္လား...။
အဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ မွ်ေ၀ခံစားတတ္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိတဲ့ လူေတြကုိ ပတ္၀န္းက်င္က သတိျပဳမိလာတတ္တယ္။ အာရံုစိုက္လာတတ္တယ္။ အေလးထားလာတတ္တယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ power
စြမ္းအားတက္လာတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶက ေကာသိယသူေ႒းကုိ ေျပာထားတဲ့စကားက သိပ္ေကာင္းပါ
တယ္။ “ေဒဟိ ဒါနာနိ -လွဴလည္းလွဴပါ။ ဘုဥၹထ-စားလည္းစားပါ။ အရိယမဂၢံ သမာရူဟ-အရိယာတုိ႔ရဲ႕
(ျဖဴစင္တဲ့) လမ္းကိုလည္း ေဖာက္ပါ။ ေနကာသိ လဘေတ သုခံ-တစ္ေယာက္တည္း စားရတာ အရသာ
မရွိဘူး”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလး ေလးခြန္းပါ။
စြမ္းအားတက္လာတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ျမတ္ဗုဒၶက ေကာသိယသူေ႒းကုိ ေျပာထားတဲ့စကားက သိပ္ေကာင္းပါ
တယ္။ “ေဒဟိ ဒါနာနိ -လွဴလည္းလွဴပါ။ ဘုဥၹထ-စားလည္းစားပါ။ အရိယမဂၢံ သမာရူဟ-အရိယာတုိ႔ရဲ႕
(ျဖဴစင္တဲ့) လမ္းကိုလည္း ေဖာက္ပါ။ ေနကာသိ လဘေတ သုခံ-တစ္ေယာက္တည္း စားရတာ အရသာ
မရွိဘူး”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလး ေလးခြန္းပါ။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶဟာ လွဴမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ျဖစ္ေနရင္ကို အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ မေဟသဂၢသံ၀တၱနိက-ႀကီး
မားေသာ စြမ္းအားရွိေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ေနရာေရာက္တယ္-လုိ႔ ေဟာထားျခင္းျဖစ္တယ္။ Extenal Power ထက္ Intenal power က ပုိၿပီး အေရးႀကီးတယ္-ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဆုိလုိတာက ေယာနိေသာ-
မနသိကာရ-သဘာ၀က်က် ေတြးတတ္ဖုိ႔နဲ႔ အတၱသမၼာပဏိဓိ-စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းရွိဖုိ႔ပါပဲ။
မားေသာ စြမ္းအားရွိေသာအက်င့္ကုိ က်င့္ေနရာေရာက္တယ္-လုိ႔ ေဟာထားျခင္းျဖစ္တယ္။ Extenal Power ထက္ Intenal power က ပုိၿပီး အေရးႀကီးတယ္-ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဆုိလုိတာက ေယာနိေသာ-
မနသိကာရ-သဘာ၀က်က် ေတြးတတ္ဖုိ႔နဲ႔ အတၱသမၼာပဏိဓိ-စိတ္ေကာင္းႏွလံုးေကာင္းရွိဖုိ႔ပါပဲ။
စည္းပြားေရးရာ ဒါက်င့္ပါ
၄။ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ မိမိတုိ႔
စြမ္းအားရွိသေလာက္ ခြဲေ၀လွဴဒါန္းလုိက္၊ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးလုိက္မယ္ဆုိရင္ မဟာေဘာဂသံ၀တၱနိက-စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျပားေၾကာင္း အက်င့္ကုိ က်င့္ေနရာ ေရာက္တယ္။ ဒါနံ သဗၺတၳသာဓကံ-ေပးကမ္းျခင္း-
သည္ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ဒါနေတာ ေဘာဂ၀ါ-ဒါနဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ ျဖစ္ေစတယ္-လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶေဟာထား
တယ္ မဟုတ္လား...။
စြမ္းအားရွိသေလာက္ ခြဲေ၀လွဴဒါန္းလုိက္၊ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးလုိက္မယ္ဆုိရင္ မဟာေဘာဂသံ၀တၱနိက-စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျပားေၾကာင္း အက်င့္ကုိ က်င့္ေနရာ ေရာက္တယ္။ ဒါနံ သဗၺတၳသာဓကံ-ေပးကမ္းျခင္း-
သည္ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ ဒါနေတာ ေဘာဂ၀ါ-ဒါနဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ ျဖစ္ေစတယ္-လုိ႔ ျမတ္ဗုဒၶေဟာထား
တယ္ မဟုတ္လား...။
ေပးတတ္ဖုိ႔ပဲ လုိတာပါ။ ေပးတတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္တုိင္းဟာ ျပန္လည္ရရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိ ေပးရမလဲ။
မေပးလွဴခင္, ေပးလွဴဆဲ, ေပးလွဴၿပီး ကာလသံုးပါးလံုးမွာ ေစတနာပါေနရမယ္။ ေစတနာ ေလွ်ာ့မသြားရ-ဘူးတဲ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္...
မေပးလွဴခင္, ေပးလွဴဆဲ, ေပးလွဴၿပီး ကာလသံုးပါးလံုးမွာ ေစတနာပါေနရမယ္။ ေစတနာ ေလွ်ာ့မသြားရ-ဘူးတဲ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္...
ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ေပးလွဴရမယ္၊
ရုိရုိေသေသ ေပးလွဴရမယ္၊
အခ်ိန္ကာလၾကည့္ၿပီး ေပးလွဴရမယ္၊
ျပန္လည္မေမွ်ာ္လင့္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေပးလွဴရမယ္၊
အစြန္းႏွစ္ဖက္လြတ္ေအာင္ ေပးလွဴရမယ္...တဲ့။
ဒီငါးနည္းနဲ႔ ေပးလွဴမယ္ဆုိရင္ ထုိက္တန္တဲ့ အက်ိဳးတစ္ခုကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ ရရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ျမတ္ဗုဒၶက သီလ၀ႏၲ-သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ လွဴၾက တန္းၾကမယ္-
ဆုိရင္, လွဴျဖစ္ တန္းျဖစ္မယ္-ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ မဟာေဘာဂသံ၀တၱနိက-စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျပားေၾကာင္း
အက်င့္ကုိ က်င့္ေနရာ ေရာက္တယ္လုိ႔ ေဟာထားတာပါ။
ျမတ္ဗုဒၶက သီလ၀ႏၲ-သီလႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ လွဴၾက တန္းၾကမယ္-
ဆုိရင္, လွဴျဖစ္ တန္းျဖစ္မယ္-ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ မဟာေဘာဂသံ၀တၱနိက-စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျပားေၾကာင္း
အက်င့္ကုိ က်င့္ေနရာ ေရာက္တယ္လုိ႔ ေဟာထားတာပါ။
ဥာဏ္ရည္ထက္ဖုိ႔ ဒါက်င့္စုိ႔
၅။ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္က သီလ၀ႏၲဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ ကုိယ္မသိတာ
ေမးျမန္းၾကတယ္။ သူတုိ႔ေမးလုိ႔ ကိုယ္ျပန္ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ ေဟာျပ ေျပာျပလုိ႔ ကုိယ္ တရားဓမၼ-
နာၾကားျဖစ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ မဟာပညာသံ၀တၱနိက-ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ
က်င့္ရာေရာက္ပါတယ္။
ေမးျမန္းၾကတယ္။ သူတုိ႔ေမးလုိ႔ ကိုယ္ျပန္ေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ ေဟာျပ ေျပာျပလုိ႔ ကုိယ္ တရားဓမၼ-
နာၾကားျဖစ္တယ္ဆုိရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ မဟာပညာသံ၀တၱနိက-ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ
က်င့္ရာေရာက္ပါတယ္။
“ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးမႈဟာ အသိပညာကုိ ျဖစ္ေစတယ္”-မဟုတ္လား...။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာေရးေခါင္း
ေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ႀကတဲ့အခါ တရားဓမၼေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါဟာ မဟာပညာသံ၀တၱနိက-ဥာဏ္ပညာ
ထက္ျမက္ေၾကာင္း အက်င့္ေတြပဲေလ။
ေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ႀကတဲ့အခါ တရားဓမၼေဆြးေႏြးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါဟာ မဟာပညာသံ၀တၱနိက-ဥာဏ္ပညာ
ထက္ျမက္ေၾကာင္း အက်င့္ေတြပဲေလ။
အက်င့္ငါးေထြ စံုေလၿပီ
ျပန္ၿပီးခ်ဳပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕လုိက္ရတဲ့ ဘာသာ၀င္မ်ားအေနျဖင့္ -
၁။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ အေပၚမွာ ၾကည္ညိဳစိတ္ကေလးျဖစ္တဲ့အတြက္ သဂၢသံ၀တၱနိက -
အထက္တန္းက်တဲ့ဘ၀ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္၊
၂။ ခရီးဦးႀကိဳဆုိမႈစသည္ကုိ ျပဳလုိက္ရတဲ့အတြက္ ဥစၥာကုလီနသံ၀တၱနိက-ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ -
ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္၊
၃။ မစၧရိယစိတ္ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ မေဟသကၡသံ၀တၱနိက-စြမ္းအားျမင့္တဲ့အက်င့္၊
၄။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ခြဲေ၀လွဴဒါန္းတဲ့အတြက္ မဟာေဘာဂသံ၀တၱနိက-စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျပား -
ေၾကာင္းအက်င့္၊
၅။ တရားဓမၼေဆြးေႏြးမႈစသည္ကုိ ျပဳရတဲ့အတြက္ မဟာပညာသံ၀တၱနိက-ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ -
ေၾကာင္း အက်င့္ေတြကုိ က်င့္ရာေရာက္ၿပီးေတာ့ေနတယ္။
ဒီအက်င့္ငါးမ်ိဳးကုိ က်င့္ရာေရာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္း။ ဒါက ရွင္းပါတယ္။ သရက္ပင္စုိက္ေတာ့ သရက္သီးရတယ္။ ေကာင္းတာက်င့္ေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးရတယ္။ ဒါေတြဟာ ေလာက, ဓမၼနိယာမေတြပဲ မဟုတ္လား..။
ျဖစ္ဖုိ႔အျပင္ External condition ကပါ အေရးႀကီးလာတာကုိ ေတြ႕လာရတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶကလည္း “အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ”စသည္ျဖင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးလမ္းစဥ္ေတြကုိ မဂၤလာတရားေတာ္မွာ ခ်မွတ္ျပခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ....။
ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ကုိ ဆရာတင္မိဖို႔ေတာ့ လုိ၏။ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက ဘယ္လုိ ဘာသာေရးေခါင္း
ေဆာင္မ်ိဳးက အားကုိးထုိက္သလဲ..ဆုိေတာ့ ““ပိေယာ ဂရု ဘာ၀နီေယာ၊ ၀တၱာ စ ၀စနကၡေမာ””စသည္ျဖင့္
မ်ားစြာေသာ သုတၱန္ေတြမွာ ေဖာ္ျပေလ့ရွိပါတယ္။
ဘာကုိ ဆုိလုိသလဲ...ဆုိေတာ့ မိမိဆရာတင္မဲ့ အားကုိးမဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး, ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးဟာ-
၁။ ပိေယာ = ခ်စ္ခင္ေလးစားေလာက္ေသာ သီလ, သမာဓိ, ပညာရွိရမယ္၊
၂။ ဂရု = ေလးစားေလာက္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရားရွိရမယ္၊
၃။ ဘာ၀နီေယာ = ပြားမ်ားအပ္ေသာ ေမတၱာတရားရွိရမယ္၊
၄။ ၀တၱာ = အျပစ္ျပ၍ ဆံုးမတတ္သူျဖစ္ရမယ္၊
၅။ ၀စနကၡေမာ = ေၾကာင္းက်ိဳးညီညြတ္ေသာ ေဆြးေႏြးမႈကုိ လက္ခံႏုိင္စြမ္းရွိရမယ္၊
၆။ ေယာ စ ဌာေန နိေယာဇေကာ = မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားကုိ ေခ်ာက္မတြန္းတတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး
ျဖစ္ရမယ္...တဲ့။
ဒါေတြဟာ Teacher's qualification ေတြပါပဲ။ ဒီအရည္အခ်င္းနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ, ဘာသာေရး
ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ရွာေဖြေပါင္းသင္းမိဖုိ႔ စိစစ္အားကုိးထုိက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။
တူညီေလမွ တြဲလုိ႔ရ
ဒီလုိႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သူ႕ဘက္ ကုိယ့္ဘက္ Qualification ျဖစ္ၾကေပမဲ့ ထုိသူႏွစ္ဦးတုိ႔ ေရရွည္ဆက္ဆံႏုိင္ ဖုိ႔, ေပါင္းသင္းႏုိင္ဖုိ႔ၾကေတာ့ တူေလးတူနဲ႔ျပည့္စံုမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ တူေလးတူက ဘာေတြလဲ...ဆုိရင္ -
၁။ သဒၶါ = ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း တူရမယ္၊
၂။ သီလ = ကုိယ္က်င့္တရားခ်င္း တူရမယ္၊
၃။ စာဂ = စြန္႔လႊတ္မႈခ်င္း (သို႔မဟုတ္) မွ်ေ၀ခံစားမႈခ်င္း တူရမယ္၊
၄။ ပညာ = အသိပညာခ်င္း တူရမယ္...ဆုိတဲ့ တူေလးတူပါပဲ။
ဒီေလးခ်က္တူညီၾကရင္ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆုိ ေရရွည္ေပါင္းသင္းလုိ႔ အားကုိးလုိ႔ ရပါတယ္။ ဗ်တၱိေရက -
ေျပာင္းျပန္ေျပာရရင္ မတူညီရင္ေတာ့ ေရရွည္မပါဘူး...ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ,ဒကာ ေပါင္း
သင္းဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ၊ မိသားစု အခ်င္းခ်င္း
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ ဒီအခ်က္ေလးခ်က္တူညီဖုိ႔ အရမ္းကုိ လုိအပ္ပါတယ္။
ဒါ...သိပ္ဟုတ္တာေပါ့။ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း မတူညီရင္ ေပါင္းသင္းဖုိ႔ဆုိတာ အင္မတန္မွ ခက္ပါလိမ့္မယ္။
ရတယ္-ဆုိရင္ေတာင္ ေရရွည္ပါဖုိ႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာဆုိၾကပါစုိ႔...တစ္ဦးက နတ္ကုိပဲ ယံုၾကည္တယ္။
တစ္ဦးက ေထရ၀ါဒကုိပဲ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္တယ္...ဆုိရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦး ေရရွည္အဆင္ေျပဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။
ထုိ႔အတူ စီးပြားေရး, လူမႈေရး, ကုိးကြယ္ေရး..စသည္ေတြလဲ ဒီလုိပါပဲ။
သီလ-ကုိယ္က်င့္တရားပုိင္းမွာလဲ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ သုရာဓုတၱ-ေသေသာက္က်ဴးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ဣတၳိဓုတၱ-
မိန္းမလုိက္စားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ အကၡဓုတၱ-အေလာင္းအစားအားသန္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဓမၼစာရီ-တရားဓမၼကုိ
က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေရရွည္လက္တြဲဖုိ႔...ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါ လက္ေတြ႕ပါပဲ။
စာဂ-စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံတတ္သူ၊ မွ်ေ၀ခံစားတတ္သူေတြနဲ႔ မစၧရိယ-ဆုတ္ကုိင္ထားတတ္သူ၊ ကပ္ေစး
ႏွဲတတ္သူေတြနဲ႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေရရွည္လက္တြဲလုိ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ပညာ-အသိပညာပုိင္းကုိ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ပုိေ၀းသြားတာေပါ့။ အသိပညာခ်င္း မတူညီလုိ႔ ေ၀းကြာ
သြားရတဲ့ သာဓကေတြဟာလဲ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ဥပမာအေနနဲ႔ ေရ၀တီတုိ႔လင္မယား၊ သိၾကားမင္းနဲ႔ သုဇာတာ၊ ပိပၸလိလုလင္နဲ႔ မယ္ဘဒၵါ-
စတဲ့ အသိပညာတူညီမႈ, မတူညီမႈေၾကာင့္ ဘ၀မွာ လက္တဲြမျဖဳတ္ ပန္းတုိင္၀င္သြားတာေတြ၊ လက္တြဲ
ျဖဳတ္ၿပီး ဘ၀လမ္းခြဲတာေတြဟာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလုိ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာျဖစ္ရပ္ေတြဟာလည္း
တကယ့္ သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြပါပဲ...။
တူေလးတူ မတူၾကသူ အခ်င္းခ်င္း မျဖစ္မေန ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရရင္ေတာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးခ်မ္း
သာယာမႈျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿမဲတမ္း တဂ်က္ဂ်တ္ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အကၽြႏ္ု္ပ္တုိ႔တေတြ “ဆရာ ဒကာ ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ” ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အက်င့္ငါးမ်ိဳးကုိ
က်င့္ရာေရာက္ေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔၊ ယံုၾကည္အားကုိးထုိက္တဲ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ကုိ ရွာေဖြဆည္းကပ္
ဖုိ႔၊ ေရရွည္လက္တြဲႏုိင္ဖုိ႔ အထူးပင္ လုိအပ္ပါေၾကာင္း၊ ထုိလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ရွာေဖြ, စိစစ္, က်င့္သံုးဖုိ႔ လုိ
အပ္ေၾကာင္းေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶ ထုတ္ေဖာ္ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ ျဗဟၼဏ၀ဂ္၊
ဒုတိယအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၂၁၃) တြင္ပါရွိေသာ ကုလသုတ္ကို အေျခခံ၍ မိမိနားလည္ခံစားမိသလုိ ““ဆရာ
ဒကာ ေတြ႕ၾကေသာအခါ””ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေမတၱာျဖန္႔ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း.........
ရေစလုိေသာ အာသီသျဖင့္ အိပ္ခ်င္စိတ္ကုိ မရမက ေဖ်ာက္၍ ေရးသားတင္ပုိ႔လုိက္ရပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့စ္ကုိ ဖတ္လုိက္ရတဲ့သူတုိင္း စတင္ဖတ္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ားကုိ
ရရွိခံစားႏုိင္ၾကပါေစ....
ေမတၱာျဖင့္ - ေမာင္သီ (ျမေတာင္)
အထက္တန္းက်တဲ့ဘ၀ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္၊
၂။ ခရီးဦးႀကိဳဆုိမႈစသည္ကုိ ျပဳလုိက္ရတဲ့အတြက္ ဥစၥာကုလီနသံ၀တၱနိက-ျမင့္ျမတ္တဲ့အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ -
ေစႏုိင္တဲ့အက်င့္၊
၃။ မစၧရိယစိတ္ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ မေဟသကၡသံ၀တၱနိက-စြမ္းအားျမင့္တဲ့အက်င့္၊
၄။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ခြဲေ၀လွဴဒါန္းတဲ့အတြက္ မဟာေဘာဂသံ၀တၱနိက-စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားျပား -
ေၾကာင္းအက်င့္၊
၅။ တရားဓမၼေဆြးေႏြးမႈစသည္ကုိ ျပဳရတဲ့အတြက္ မဟာပညာသံ၀တၱနိက-ဥာဏ္ပညာထက္ျမက္ -
ေၾကာင္း အက်င့္ေတြကုိ က်င့္ရာေရာက္ၿပီးေတာ့ေနတယ္။
ဒီအက်င့္ငါးမ်ိဳးကုိ က်င့္ရာေရာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္တုန္း။ ဒါက ရွင္းပါတယ္။ သရက္ပင္စုိက္ေတာ့ သရက္သီးရတယ္။ ေကာင္းတာက်င့္ေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးရတယ္။ ဒါေတြဟာ ေလာက, ဓမၼနိယာမေတြပဲ မဟုတ္လား..။
ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ လူ႕ေလာက
လူဆုိတာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ကင္းလုိ႔ မရတဲ့အတြက္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကရမယ္။ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး အားကုိးၾကရမယ္။ ဒီလုိ
ေပါင္းသင္းအားကုိးၾကတဲ့အခါၾကေတာ့ Internal conditionျဖစ္ဖုိ႔အျပင္ External condition ကပါ အေရးႀကီးလာတာကုိ ေတြ႕လာရတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶကလည္း “အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ”စသည္ျဖင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးလမ္းစဥ္ေတြကုိ မဂၤလာတရားေတာ္မွာ ခ်မွတ္ျပခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ....။
ဆရာဆုိတာ ဒီလုိပါ
ဒါေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဆရာတင္ေတာ့မည္ဆုိလွ်င္ အားကုိးထုိက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ (သုိ႔မဟုတ္)ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ကုိ ဆရာတင္မိဖို႔ေတာ့ လုိ၏။ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးက ဘယ္လုိ ဘာသာေရးေခါင္း
ေဆာင္မ်ိဳးက အားကုိးထုိက္သလဲ..ဆုိေတာ့ ““ပိေယာ ဂရု ဘာ၀နီေယာ၊ ၀တၱာ စ ၀စနကၡေမာ””စသည္ျဖင့္
မ်ားစြာေသာ သုတၱန္ေတြမွာ ေဖာ္ျပေလ့ရွိပါတယ္။
ဘာကုိ ဆုိလုိသလဲ...ဆုိေတာ့ မိမိဆရာတင္မဲ့ အားကုိးမဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး, ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးဟာ-
၁။ ပိေယာ = ခ်စ္ခင္ေလးစားေလာက္ေသာ သီလ, သမာဓိ, ပညာရွိရမယ္၊
၂။ ဂရု = ေလးစားေလာက္ေသာ ကိုယ္က်င့္တရားရွိရမယ္၊
၃။ ဘာ၀နီေယာ = ပြားမ်ားအပ္ေသာ ေမတၱာတရားရွိရမယ္၊
၄။ ၀တၱာ = အျပစ္ျပ၍ ဆံုးမတတ္သူျဖစ္ရမယ္၊
၅။ ၀စနကၡေမာ = ေၾကာင္းက်ိဳးညီညြတ္ေသာ ေဆြးေႏြးမႈကုိ လက္ခံႏုိင္စြမ္းရွိရမယ္၊
၆။ ေယာ စ ဌာေန နိေယာဇေကာ = မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားကုိ ေခ်ာက္မတြန္းတတ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး
ျဖစ္ရမယ္...တဲ့။
ဒါေတြဟာ Teacher's qualification ေတြပါပဲ။ ဒီအရည္အခ်င္းနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ, ဘာသာေရး
ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ရွာေဖြေပါင္းသင္းမိဖုိ႔ စိစစ္အားကုိးထုိက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။
တူညီေလမွ တြဲလုိ႔ရ
ဒီလုိႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သူ႕ဘက္ ကုိယ့္ဘက္ Qualification ျဖစ္ၾကေပမဲ့ ထုိသူႏွစ္ဦးတုိ႔ ေရရွည္ဆက္ဆံႏုိင္ ဖုိ႔, ေပါင္းသင္းႏုိင္ဖုိ႔ၾကေတာ့ တူေလးတူနဲ႔ျပည့္စံုမွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ တူေလးတူက ဘာေတြလဲ...ဆုိရင္ -
၁။ သဒၶါ = ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း တူရမယ္၊
၂။ သီလ = ကုိယ္က်င့္တရားခ်င္း တူရမယ္၊
၃။ စာဂ = စြန္႔လႊတ္မႈခ်င္း (သို႔မဟုတ္) မွ်ေ၀ခံစားမႈခ်င္း တူရမယ္၊
၄။ ပညာ = အသိပညာခ်င္း တူရမယ္...ဆုိတဲ့ တူေလးတူပါပဲ။
ဒီေလးခ်က္တူညီၾကရင္ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆုိ ေရရွည္ေပါင္းသင္းလုိ႔ အားကုိးလုိ႔ ရပါတယ္။ ဗ်တၱိေရက -
ေျပာင္းျပန္ေျပာရရင္ မတူညီရင္ေတာ့ ေရရွည္မပါဘူး...ဆုိတဲ့ သေဘာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာ,ဒကာ ေပါင္း
သင္းဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ၊ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ၊ မိသားစု အခ်င္းခ်င္း
ေပါင္းသင္းဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ ဒီအခ်က္ေလးခ်က္တူညီဖုိ႔ အရမ္းကုိ လုိအပ္ပါတယ္။
ဒါ...သိပ္ဟုတ္တာေပါ့။ ယံုၾကည္ခ်က္ခ်င္း မတူညီရင္ ေပါင္းသင္းဖုိ႔ဆုိတာ အင္မတန္မွ ခက္ပါလိမ့္မယ္။
ရတယ္-ဆုိရင္ေတာင္ ေရရွည္ပါဖုိ႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာဆုိၾကပါစုိ႔...တစ္ဦးက နတ္ကုိပဲ ယံုၾကည္တယ္။
တစ္ဦးက ေထရ၀ါဒကုိပဲ ယံုၾကည္ကုိးကြယ္တယ္...ဆုိရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦး ေရရွည္အဆင္ေျပဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။
ထုိ႔အတူ စီးပြားေရး, လူမႈေရး, ကုိးကြယ္ေရး..စသည္ေတြလဲ ဒီလုိပါပဲ။
သီလ-ကုိယ္က်င့္တရားပုိင္းမွာလဲ ဒီအတုိင္းပါပဲ။ သုရာဓုတၱ-ေသေသာက္က်ဴးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ဣတၳိဓုတၱ-
မိန္းမလုိက္စားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ အကၡဓုတၱ-အေလာင္းအစားအားသန္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ဓမၼစာရီ-တရားဓမၼကုိ
က်င့္ႀကံအားထုတ္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေရရွည္လက္တြဲဖုိ႔...ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါ လက္ေတြ႕ပါပဲ။
စာဂ-စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံတတ္သူ၊ မွ်ေ၀ခံစားတတ္သူေတြနဲ႔ မစၧရိယ-ဆုတ္ကုိင္ထားတတ္သူ၊ ကပ္ေစး
ႏွဲတတ္သူေတြနဲ႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေရရွည္လက္တြဲလုိ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ပညာ-အသိပညာပုိင္းကုိ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ပုိေ၀းသြားတာေပါ့။ အသိပညာခ်င္း မတူညီလုိ႔ ေ၀းကြာ
သြားရတဲ့ သာဓကေတြဟာလဲ ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ဥပမာအေနနဲ႔ ေရ၀တီတုိ႔လင္မယား၊ သိၾကားမင္းနဲ႔ သုဇာတာ၊ ပိပၸလိလုလင္နဲ႔ မယ္ဘဒၵါ-
စတဲ့ အသိပညာတူညီမႈ, မတူညီမႈေၾကာင့္ ဘ၀မွာ လက္တဲြမျဖဳတ္ ပန္းတုိင္၀င္သြားတာေတြ၊ လက္တြဲ
ျဖဳတ္ၿပီး ဘ၀လမ္းခြဲတာေတြဟာ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသလုိ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာျဖစ္ရပ္ေတြဟာလည္း
တကယ့္ သင္ခန္းစာ ယူစရာေတြပါပဲ...။
တူေလးတူ မတူၾကသူ အခ်င္းခ်င္း မျဖစ္မေန ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရရင္ေတာင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေအးခ်မ္း
သာယာမႈျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿမဲတမ္း တဂ်က္ဂ်တ္ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ အကၽြႏ္ု္ပ္တုိ႔တေတြ “ဆရာ ဒကာ ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါ” ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အက်င့္ငါးမ်ိဳးကုိ
က်င့္ရာေရာက္ေအာင္ ေနတတ္ဖုိ႔၊ ယံုၾကည္အားကုိးထုိက္တဲ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ကုိ ရွာေဖြဆည္းကပ္
ဖုိ႔၊ ေရရွည္လက္တြဲႏုိင္ဖုိ႔ အထူးပင္ လုိအပ္ပါေၾကာင္း၊ ထုိလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ ရွာေဖြ, စိစစ္, က်င့္သံုးဖုိ႔ လုိ
အပ္ေၾကာင္းေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶ ထုတ္ေဖာ္ေဟာေတာ္မူခဲ့သည့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပဥၥကနိပါတ္၊ ျဗဟၼဏ၀ဂ္၊
ဒုတိယအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၂၁၃) တြင္ပါရွိေသာ ကုလသုတ္ကို အေျခခံ၍ မိမိနားလည္ခံစားမိသလုိ ““ဆရာ
ဒကာ ေတြ႕ၾကေသာအခါ””ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေမတၱာျဖန္႔ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း.........
သီလံ ရကၡႏၲဳ သဗၺဒါ
အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ကိုယ္က်င့္တရားကုိ ေစာင့္ထိမ္းႏုိင္ၾကပါေစ
အာသီသ
ဒီဘေလာ့စ္ကုိ (၂၃.၁၀.၂၀၁၂)
ရက္ေန႔ည (၁၀) နာရီမွစ၍ (၂၄.၁၀.၂၀၁၂) ရက္ေန႔နံနက္ (၂း၁၅) နာရီၾကမွ
ၿပီးပါသည္။ ဒီအခ်ိန္အထိ မအိပ္မေန ေရးေနျခင္းမွာ
ေတြ႕ဆံုေပါင္းသင္းမႈတုိင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေစလုိေသာ အာသီသျဖင့္ အိပ္ခ်င္စိတ္ကုိ မရမက ေဖ်ာက္၍ ေရးသားတင္ပုိ႔လုိက္ရပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့စ္ကုိ ဖတ္လုိက္ရတဲ့သူတုိင္း စတင္ဖတ္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းမႈမ်ားကုိ
ရရွိခံစားႏုိင္ၾကပါေစ....
ေမတၱာျဖင့္ - ေမာင္သီ (ျမေတာင္)
အခ်ိန္ေစာင့္ဆုိင္းျခင္း
အခ်ိန္ေစာင့္ဆုိင္းျခင္း
လူ႕ဘ၀သည္ ျပႆနာအခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထား၏။ လူတုိ႔သည္ ထုိအခက္အခဲ
ျပႆနာမ်ားကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းၾကရင္း ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းသြားၾက၏။
တစ္ခ်ိဳ႕က မိမိေတြ႕ႀကံဳရေသာ အခက္အခဲျပႆနာမ်ားကုိ အလ်င္စလုိ ေျဖရွင္းမိၾကသျဖင့္ မေအာင္-
ျမင္ျဖစ္ၾကရ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမွန္းမသိဘဲ ခ်ာလည္ခ်ာလည္နဲ႔ ျပႆနာအခက္အခဲထဲတြင္
လံုးေထြးေနၾကသည္။
ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ၏။ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ၏။ အေျခအေန အတိမ္အနက္ အေလးအေပါ့ မတူၾက။
တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားသည္ ခ်က္ျခင္းေျဖရွင္၍ မရေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္တတ္၏။ အခ်ိန္ေပး ေျဖရွင္းရမည့္ကိစၥ
မ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အေလာတႀကီးႏုိင္ၿပီး အလ်င္စလုိ ေျဖရွင္းလုိက္လွ်င္ ရွင္းေလ ရႈပ္ေလျဖစ္လိမ့္
မည္။
ထုိအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ လႊတ္ထားလုိက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သူ႕ဘာသာသူ
ရွင္းသြားလိမ့္မည္။ အခ်ိန္က အရာရာကုိ အဆံုးအျဖတ္ ေပးလိမ့္မည္။
လူ႕သမုိင္းတြင္ အမွန္အမွားကုိ ခ်က္ခ်င္းမသိဘဲ ေနာက္မွ သိလာရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္း မွတ္တမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ဖူး၏။
သူက မည္မွ်ပင္ မွန္ကန္ပါေစ သူအသက္ရွင္စဥ္ကာလ၌ အျဖစ္မွန္ကုိ အေသအခ်ာ မသိၾက။ သူေသဆံုးသြားၿပီးေတာ့မွ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ေပၚထြက္လာၾကသည္။ ေျပာဆုိလာၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္
ၾကမွ “သူ ဘယ္လုိလူလဲ”ဟု သမုိင္းက သက္ေသခံလိမ့္မည္။ လူဆုိသည္မွာ ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ္ေရးၾက
သည္ မဟုတ္ပါေလာ...။
ကုိယ္မေသခင္ ကိုယ့္သမုိင္း စာတင္၊ အမ်ားခ်စ္ခင္ အျမင္လွေအာင္ ဖန္တီးခ်င္၍ ရခ်င္မွ ရလိမ့္မည္။
အမ်ားက သံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတင္မွသာ သဘာ၀က်လိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလာသံုးဆယ္၊ အလ်င္စလုိ ေျဖရွင္းတာမ်ိဳး သတိျပဳသင့္သည္။ တစ္
ထုိင္တည္း ေျဖရွင္းလုိ႔မရေသာ ကိစၥမ်ိဳးႀကံဳလွ်င္ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ပါ။ အခ်ိန္၏ အဆံုးအျဖတ္ကုိ ခံယူပါ။
အခ်ိန္ကသာလွ်င္ ေျဖရွင္းေပးသြားလိမ့္မည္။
အခ်ိန္ကုိ မေစာင့္ဘဲ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကုိ ဇြတ္လုပ္လုိက္လွ်င္ အက်ိဳးထက္ အျပစ္က ပုိမ်ားလိမ့္မည္။ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းတတ္ျခင္းသည္ ဘ၀တြင္ အေရးပါေသာ အသိပညာရပ္
တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ေလ့က်င့္ သင္ယူပါ။
အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းတတ္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ.....
ေကာင္းသန္႔ (လူငယ္မဂၢဇင္း-၃၅၃) မွ ကူးယူခံစား ျဖန္႔ေ၀သည္။
လူ႕ဘ၀သည္ ျပႆနာအခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ထား၏။ လူတုိ႔သည္ ထုိအခက္အခဲ
ျပႆနာမ်ားကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းၾကရင္း ဘ၀ကုိ ျဖတ္သန္းသြားၾက၏။
တစ္ခ်ိဳ႕က မိမိေတြ႕ႀကံဳရေသာ အခက္အခဲျပႆနာမ်ားကုိ အလ်င္စလုိ ေျဖရွင္းမိၾကသျဖင့္ မေအာင္-
ျမင္ျဖစ္ၾကရ၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမွန္းမသိဘဲ ခ်ာလည္ခ်ာလည္နဲ႔ ျပႆနာအခက္အခဲထဲတြင္
လံုးေထြးေနၾကသည္။
ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ၏။ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ၏။ အေျခအေန အတိမ္အနက္ အေလးအေပါ့ မတူၾက။
တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားသည္ ခ်က္ျခင္းေျဖရွင္၍ မရေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္တတ္၏။ အခ်ိန္ေပး ေျဖရွင္းရမည့္ကိစၥ
မ်ား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ အေလာတႀကီးႏုိင္ၿပီး အလ်င္စလုိ ေျဖရွင္းလုိက္လွ်င္ ရွင္းေလ ရႈပ္ေလျဖစ္လိမ့္
မည္။
ထုိအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ လႊတ္ထားလုိက္တာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ သူ႕ဘာသာသူ
ရွင္းသြားလိမ့္မည္။ အခ်ိန္က အရာရာကုိ အဆံုးအျဖတ္ ေပးလိမ့္မည္။
လူ႕သမုိင္းတြင္ အမွန္အမွားကုိ ခ်က္ခ်င္းမသိဘဲ ေနာက္မွ သိလာရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ဇာတ္လမ္း မွတ္တမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ဖူး၏။
သူက မည္မွ်ပင္ မွန္ကန္ပါေစ သူအသက္ရွင္စဥ္ကာလ၌ အျဖစ္မွန္ကုိ အေသအခ်ာ မသိၾက။ သူေသဆံုးသြားၿပီးေတာ့မွ သူ႕အေၾကာင္းေတြ ေပၚထြက္လာၾကသည္။ ေျပာဆုိလာၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္
ၾကမွ “သူ ဘယ္လုိလူလဲ”ဟု သမုိင္းက သက္ေသခံလိမ့္မည္။ လူဆုိသည္မွာ ကုိယ့္သမုိင္း ကုိယ္ေရးၾက
သည္ မဟုတ္ပါေလာ...။
ကုိယ္မေသခင္ ကိုယ့္သမုိင္း စာတင္၊ အမ်ားခ်စ္ခင္ အျမင္လွေအာင္ ဖန္တီးခ်င္၍ ရခ်င္မွ ရလိမ့္မည္။
အမ်ားက သံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္ၿပီး သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတင္မွသာ သဘာ၀က်လိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာကိစၥပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလာသံုးဆယ္၊ အလ်င္စလုိ ေျဖရွင္းတာမ်ိဳး သတိျပဳသင့္သည္။ တစ္
ထုိင္တည္း ေျဖရွင္းလုိ႔မရေသာ ကိစၥမ်ိဳးႀကံဳလွ်င္ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ပါ။ အခ်ိန္၏ အဆံုးအျဖတ္ကုိ ခံယူပါ။
အခ်ိန္ကသာလွ်င္ ေျဖရွင္းေပးသြားလိမ့္မည္။
အခ်ိန္ကုိ မေစာင့္ဘဲ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာကုိ ဇြတ္လုပ္လုိက္လွ်င္ အက်ိဳးထက္ အျပစ္က ပုိမ်ားလိမ့္မည္။ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းတတ္ျခင္းသည္ ဘ၀တြင္ အေရးပါေသာ အသိပညာရပ္
တစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းတတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ေလ့က်င့္ သင္ယူပါ။
အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ဆုိင္းတတ္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ.....
ေကာင္းသန္႔ (လူငယ္မဂၢဇင္း-၃၅၃) မွ ကူးယူခံစား ျဖန္႔ေ၀သည္။
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ (၂၃.၁၀.၂၀၁၂) http://ashinthilarsarra.blogspot.com/
ဘ၀ဇာတ္ခံု
ဘ၀ဇာတ္ခံု
ဟုိဘက္ကလည္း ကန္
ဒီဘက္ကလည္း ကန္
အေၾကာက္အကန္ ခံေနရ
ဖြတ္ေဘာလ္ရဲ႕ ဘ၀.....။
ဟုိဘက္ကလည္း ပုတ္
ဒီဘက္ကလည္း ပုတ္
အပုတ္အထုတ္ ခံေနရ
ေဘာလီေဘာလ္ရဲ႕ ဘ၀....။
ဟုိဘက္ကလည္း လု
ဒီဘက္ကလည္း လု
အလုအယက္ ခံေနရ
ဘတ္စကတ္ေဘာလ္ရဲ႕ ဘ၀...။
အကန္အေၾကာက္
အပုတ္အထုတ္
အလုအယက္
ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္
ပန္းတုိင္ေရာက္ေတာ့
လက္ခုပ္ၾသဘာ
သံစာစာသည္
ရုန္းကန္ဆြဲထုတ္
သူ႕အတြက္ မဟုတ္တဲ့.....
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ (၈.၂.၂၀၁၂) (ဘ၀ခံစားခ်က္)
ဟုိဘက္ကလည္း ကန္
ဒီဘက္ကလည္း ကန္
အေၾကာက္အကန္ ခံေနရ
ဖြတ္ေဘာလ္ရဲ႕ ဘ၀.....။
ဟုိဘက္ကလည္း ပုတ္
ဒီဘက္ကလည္း ပုတ္
အပုတ္အထုတ္ ခံေနရ
ေဘာလီေဘာလ္ရဲ႕ ဘ၀....။
ဟုိဘက္ကလည္း လု
ဒီဘက္ကလည္း လု
အလုအယက္ ခံေနရ
ဘတ္စကတ္ေဘာလ္ရဲ႕ ဘ၀...။
အကန္အေၾကာက္
အပုတ္အထုတ္
အလုအယက္
ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္
ပန္းတုိင္ေရာက္ေတာ့
လက္ခုပ္ၾသဘာ
သံစာစာသည္
ရုန္းကန္ဆြဲထုတ္
သူ႕အတြက္ မဟုတ္တဲ့.....
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ (၈.၂.၂၀၁၂) (ဘ၀ခံစားခ်က္)
ယုန္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ဒ႑ာရီ
ယုန္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ဒ႑ာရီ ...
ေရာင္နီရဲ႕ လက္နဲ႔
ေပြ႕ဖက္လႈပ္ႏိႈး
ေန႔သစ္ပ်ိဳးေပါ့....။
၀မ္းစာအတြက္
အရွာထြက္တဲ့ ယံု
ဟုိၿခံဳ၀င္ သည္ၿခံဳထြက္
ေန႔နက္နက္ထဲ
သင္းကြဲ ေဖာ္မဲ့ ယုိင္နဲ႔နဲ႕
ပိန္ၿခံဳးခ်ိန္ ခပ္ယဲ့ယဲ့...။
မ်က္လံုးမွာ
အစာရွာ ရန္သူရွာ
နားမွာ အသံလာရာ
ပတပ္မရပ္မိေအာင္ေနေပါ့...။
မုဆုိး ေၾကာက္ရ
ရုပ္ဆုိး ေၾကာက္ရ
ေခြးအ ေၾကာက္ရ
ေလးခြ ေၾကာက္ရ
ေၾကာ့ကြင္း ေၾကာက္ရ
ေဖာ့နင္း ေလွ်ာက္ရ....။
ေၾကာက္ရတာေတြမ်ား
ဖ်ားသြားတဲ့ ယံု
ၿခံဳထဲမွာ တစ္ေနကုန္ပါလား.....။
(၁၉၉၈-ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလထုတ္ မဂၢဇင္းတြင္ပါေသာ “ေ၀လုကာ”ကဗ်ာကုိ ခံစားျဖန္႔ေ၀ပါသည္)
ေရာင္နီရဲ႕ လက္နဲ႔
ေပြ႕ဖက္လႈပ္ႏိႈး
ေန႔သစ္ပ်ိဳးေပါ့....။
၀မ္းစာအတြက္
အရွာထြက္တဲ့ ယံု
ဟုိၿခံဳ၀င္ သည္ၿခံဳထြက္
ေန႔နက္နက္ထဲ
သင္းကြဲ ေဖာ္မဲ့ ယုိင္နဲ႔နဲ႕
ပိန္ၿခံဳးခ်ိန္ ခပ္ယဲ့ယဲ့...။
မ်က္လံုးမွာ
အစာရွာ ရန္သူရွာ
နားမွာ အသံလာရာ
ပတပ္မရပ္မိေအာင္ေနေပါ့...။
မုဆုိး ေၾကာက္ရ
ရုပ္ဆုိး ေၾကာက္ရ
ေခြးအ ေၾကာက္ရ
ေလးခြ ေၾကာက္ရ
ေၾကာ့ကြင္း ေၾကာက္ရ
ေဖာ့နင္း ေလွ်ာက္ရ....။
ေၾကာက္ရတာေတြမ်ား
ဖ်ားသြားတဲ့ ယံု
ၿခံဳထဲမွာ တစ္ေနကုန္ပါလား.....။
(၁၉၉၈-ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလထုတ္ မဂၢဇင္းတြင္ပါေသာ “ေ၀လုကာ”ကဗ်ာကုိ ခံစားျဖန္႔ေ၀ပါသည္)
“ထာ၀ရသစၥာ”
“ထာ၀ရသစၥာ”
၁။ ေမာင္ျဖဴ ေမာင္မဲ
ေခၚေ၀ၚကြဲလဲ
လူဟာ လူပဲ
ဘာထူးေသးလဲ
သဘာ၀အရွိ
ေတြ႕ႀကံဳသိေပါ့.....။
၂။ သိမႈ, ႀကံမႈ
“နာမ္”ဟု ေခၚေ၀ၚ
အပူ အေအး
ရႈပ္ေထြးေဖာက္ျပန္
ရုပ္သ႑ာန္ေပါ့....
၃။ ေဟာ.....
ျဖစ္ပ်က္ရုပ္နာမ္
အမွန္သေဘာ
ရွင္ပင္ေဟာျပ
ခု....သိရေတာ့
ေဟာ......
လူဟာ လူေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါတကား......။
(ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ၊ သားငယ္အရွင္ဇ၀နႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခံစားခ်က္)
၁။ ေမာင္ျဖဴ ေမာင္မဲ
ေခၚေ၀ၚကြဲလဲ
လူဟာ လူပဲ
ဘာထူးေသးလဲ
သဘာ၀အရွိ
ေတြ႕ႀကံဳသိေပါ့.....။
၂။ သိမႈ, ႀကံမႈ
“နာမ္”ဟု ေခၚေ၀ၚ
အပူ အေအး
ရႈပ္ေထြးေဖာက္ျပန္
ရုပ္သ႑ာန္ေပါ့....
၃။ ေဟာ.....
ျဖစ္ပ်က္ရုပ္နာမ္
အမွန္သေဘာ
ရွင္ပင္ေဟာျပ
ခု....သိရေတာ့
ေဟာ......
လူဟာ လူေတာင္ မဟုတ္ေတာ့ပါတကား......။
(ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ၊ သားငယ္အရွင္ဇ၀နႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခံစားခ်က္)
““ျမင္သား ၾကားသား မစားရ””
- ““ျမင္သား ၾကားသား မစားရ””
ေဒ၀ဒတ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶအထံမွာ အခြင့္အေရးငါးခုေတာင္းဆုိသည္။ ထုိအခြင့္အေရးမ်ားမွာ....
၁။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အသက္ထက္ဆံုး ေတာရေဆာက္တည္ဘုိ႔၊
၂။ အသက္ထက္ဆံုး ပိ႑ပါတ္ဓုတင္ေဆာက္တည္ဘုိ႔၊
၃။ အသက္ထက္ဆံုး ပံသုကူဓုတင္ေဆာက္တည္ဘုိ႔၊
၄။ အသက္ထက္ဆံုး ရုကၡမူဓုတင္ေဆာက္တည္ဘုိ႔၊
၅။ အသက္ထက္ဆံုး အသားငါးမစားဘုိ႔...ဆုိတဲ့ အခ်က္ငါးခ်က္ကုိ ေတာင္းဆုိပါတယ္။ ရည္ရြည္
ခ်က္ကေတာ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား စိတ္၀မ္းကြဲရန္
ႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား အၾကည္ညိဳ မဲ့ေစရန္ျဖစ္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေဒ၀ဒတ္ထင္ထားသည့္အတုိင္း ထုိအခ်က္ငါးခ်က္ကုိ ခြင့္ျပဳေတာ္မမူေပ။ ခ်စ္သားေဒ၀ဒတ္ ေတာရေဆာက္တည္မႈ, ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ေဆာက္တည္မႈ, ပံသုကူဓုတင္ေဆာက္တည္မႈမ်ားကုိ ရဟန္းမ်ား အလုိရွိက ေဆာက္တည္ႏုိင္သလုိ ရုကၡမူဓုတင္ကုိလည္း ငါဘုရား ေဆာင္း,
ေႏြရွစ္လလံုး ငါဘုရားခြင့္ျပဳေတာ္မူထားတယ္။
ထုိ႔အတူ အသားငါးကုိလည္း ျမင္သား, ၾကားသား, ယံုမွားသားဟူေသာ အစြန္းသံုးပါးလြတ္ေသာ အသားတုိ႔ကုိ ငါဘုရား ခြင့္ျပဳေတာ္မူတယ္-ဟု မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
ဒါဟာ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ေဒ၀ဒတ္တုိ႔ရဲ႕ အခြင့္အေရးဆုိင္ရာ ေတာင္းဆုိမႈနဲ႔ ခြင့္ျပဳမႈေတြပါ။ ေျပာခ်င္တာက ဒီအထဲက ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ “ျမင္သား, ၾကားသား, ယံုမွားသား မစားရ, ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒီအခ်က္ကုိ ဒီလုိ ခံစားၾကည့္ရေအာင္.................
ဒီကေန႔ ဦးဇင္းအပါအ၀င္ လူသားအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျမင္ရင္ ျမင္တဲ့ အတုိင္း ျပန္ၿပီးတုန္႔ျပန္ၾကတယ္၊ ၾကားရင္လည္း ၾကားတဲ့အတုိင္း ျပန္ၿပီး တုန္႕ျပန္ၾကတယ္၊ ယုတ္စြအဆံုး ယံုမွားရင္လည္း ယံုမွားတဲ့အတုိင္း ျပန္လွန္ ၿပီးတုန္႕ျပန္ တတ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ ဒီေခတ္ေလာကရဲ႕ သဘာ၀တစ္ခု လုိ႔ေတာင္ ျဖစ္ေန ၾကၿပီလား မသိဘူး။
အဲဒီလုိ ျမင္တဲ့အတုိင္း, ၾကားတဲ့အတုိင္း, ယံုမွားသံသယရွိတဲ့ အတုိင္း ျပန္လွန္ၿပီး တုန္႕ျပန္ၾကတဲ့အတြက္ မျဖစ္သင့္တဲ့ ျပႆနာအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့အခါေပါင္းဟာလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ဒါဟာ ျမင္သား, ၾကားသား, ယံုမွားသားအလံုးကုိ စားေနၾကမႈေတြရဲ႕ ရလာဒ္ေတြ ပါပဲ။
ဦးဇင္းတုိ႔တေတြ ဒါေတြအားလံုးကုိ ဆင္ျခင္ႏို္င္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶေဟာခဲ့တဲ့ “ဒိေ႒ ဒိ႒မတၱံ - ျမင္ရင္ ျမင္ကာမွ်၊ သုေတ သုတမတၱံ - ၾကားရင္ ၾကာကာမွ်၊ မုေတ မုတမတၱံ -ေတြ႕ရင္ ေတြ႕ကာမွ်”သာ အာရံုကုိ ျဖတ္ႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ (သုိ႔) ျမင္မႈ, ၾကားမႈ, ေတြ႕မႈအာရံုေတြရဲ႕ေနာက္ကုိ ေ၀ဒနာမလုိက္ေအာင္ ထိမ္းသိမ္းႏုိင္မယ္...ဆုိရင္ မိမိ, သူတစ္ပါး ႏွစ္ဦးသားလံုးဟာ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသုခကုိ အမွန္မေသြ ရရွိလိမ့္မည္-ယံုၾကည္ပါေၾကာင္း... တင္ျပလုိက္ရပါသည္။
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ (ျမေတာင္)
Sunday, October 21, 2012
တုေမွဟိ ကိစၥံ ကာတဗၺံ
““ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ၾကပါ””
အရွင္ဘုရားတုိ႔....တုေမွဟိ ကိစၥံ ကာတဗၺံ-လူဆုိတာ ကိုယ့္အလုပ္ကုိ ကုိယ္သိၾကဘုိ႔၊ ကိုယ့္
အလုပ္ကုိ ကုိယ္လုပ္ၾကဘုိ႔ အလြန္လုိအပ္တယ္။ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ သူမ်ားအလုပ္ ကိုယ္
သြားရင္ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ “ေခြးအလုပ္ ျမည္း၀င္ရႈပ္ရင္ ၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔ ျငားတတ္တယ္”ဆုိတဲ့
စကားပံုလုိေပါ့ဘုရား။
အဲဒီစကားပံုရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ “ဗာရာဏသီျပည္မွာ ကပူရပဋအမည္ရွိတဲ့
အရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ ခ၀ါသည္လင္မယားႏွစ္ဦးရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔ ခ၀ါသည္ဟာ မိမိခ်စ္မယားနဲ႔ က်ီစယ္မႈ
အရွင္ဘုရားတုိ႔....တုေမွဟိ ကိစၥံ ကာတဗၺံ-လူဆုိတာ ကိုယ့္အလုပ္ကုိ ကုိယ္သိၾကဘုိ႔၊ ကိုယ့္
အလုပ္ကုိ ကုိယ္လုပ္ၾကဘုိ႔ အလြန္လုိအပ္တယ္။ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ သူမ်ားအလုပ္ ကိုယ္
သြားရင္ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ “ေခြးအလုပ္ ျမည္း၀င္ရႈပ္ရင္ ၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔ ျငားတတ္တယ္”ဆုိတဲ့
စကားပံုလုိေပါ့ဘုရား။
အဲဒီစကားပံုရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ “ဗာရာဏသီျပည္မွာ ကပူရပဋအမည္ရွိတဲ့
အရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ ခ၀ါသည္လင္မယားႏွစ္ဦးရွိသတဲ့။ တစ္ေန႔ ခ၀ါသည္ဟာ မိမိခ်စ္မယားနဲ႔ က်ီစယ္မႈ
ျပဳေနၾကတာ ညဥ့္နက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အိမ္ရွင္အလစ္ေခ်ာင္းေန႔တဲ့ သူခုိးကလဲ
အိမ္ထဲကုိ ၀င္လာတယ္။
ဒီေတာ့ ျမည္းက ေခြးကုိ “ေမာင္ေခြး ဒီကိစၥဟာ မင္းရဲ႕တာ၀န္ျဖစ္တယ္၊ သခင္ကို အသံက်ယ္
ေလာင္စြာ ေဟာင္၍ ႏိႈးေလ”လုိ႔ ေျပာတယ္။ ေခြးကလည္း “အေဆြျမည္း...အကၽြႏု္ပ္ဟာ ဒီအိမ္ရဲ႕
လံုၿခံဳေရးကုိ တာ၀န္ေက်ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္လာတာ သင္အသိပါ။ ဒါေပမဲ့ သခင္က အကၽြႏ္ုပ္ကုိ
ဘယ္တုန္းကမ်ား အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ဘူးလုိ႔လဲ။ သင္အသာေနပါ။ ေခြးအလုပ္ ျမည္း၀င္မရႈပ္ပါနဲ႔”လုိ႔
ျပန္ေျပာရွာတယ္။
“ဟယ္ ေခြးမုိက္...အမႈကိစၥတစ္ခုကုိ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ အခေၾကးေငြကုိ ေတာင့္တမႈသည္ ကၽြန္
ေကာင္းတစ္ေယာက္ ပီသပါမည္ေလာ...”ဟု ေမးရာ “အေဆြျမည္း...အမႈကိစၥတစ္ခုကုိ ေဆာင္ရြက္
ရာ၌ ခ်ီးေျမွာက္မႈမရွိသူကေရာ သခင္ေကာင္းပီသပါသေလာ့”ဟု ျပန္လည္ ေမးျမန္းပါတယ္။
ဒါနဲ႔ စိတ္မရွည္တဲ့ျမည္းဟာ “ငါပဲ သခင့္ကုိ ႏိႈးမည္”ဆုိကာ ျပင္းစြာဟည္၍ ႏိႈးေလသတဲ့။ ဒီအခါ
ျမည္းဟည္သံေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးလာတဲ့ သခင္ဟာ အမ်က္ေဒါသထြက္ၿပီး ျမည္းကို ၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔ ရုိက္ေလရာ ကံဆုိးရွာတဲ့ ျမည္းဟာ အဲဒီဒဏ္ရာေၾကာင့္ပဲ ေသဆံုးသြားသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားတုိ႔လဲ ဘ၀မွာ “ေခြးအလုပ္ကုိ ျမည္း၀င္မရႈပ္မိဘုိ႔ လုိတယ္၊ ေခြးအလုပ္ကုိ
ျမည္း၀င္ရႈပ္မိရင္ေတာ့ ၀ါးရင္ဒုတ္နဲ႔ ျငားၾကမွာပဲ”။ လုိ႔ ေရႊေတာင္တုိက္ ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲေတဇနိယမွ ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔တြင္ ၾသ၀ါဒကထာ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ပါသည္။ ထုိၾသ၀ါဒကို ျဖန္႔ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း...
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ (ျမေတာင္) (၂၂.၁၀.၂၀၁၂)
အိမ္ထဲကုိ ၀င္လာတယ္။
ဒီေတာ့ ျမည္းက ေခြးကုိ “ေမာင္ေခြး ဒီကိစၥဟာ မင္းရဲ႕တာ၀န္ျဖစ္တယ္၊ သခင္ကို အသံက်ယ္
ေလာင္စြာ ေဟာင္၍ ႏိႈးေလ”လုိ႔ ေျပာတယ္။ ေခြးကလည္း “အေဆြျမည္း...အကၽြႏု္ပ္ဟာ ဒီအိမ္ရဲ႕
လံုၿခံဳေရးကုိ တာ၀န္ေက်ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္လာတာ သင္အသိပါ။ ဒါေပမဲ့ သခင္က အကၽြႏ္ုပ္ကုိ
ဘယ္တုန္းကမ်ား အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ဘူးလုိ႔လဲ။ သင္အသာေနပါ။ ေခြးအလုပ္ ျမည္း၀င္မရႈပ္ပါနဲ႔”လုိ႔
ျပန္ေျပာရွာတယ္။
“ဟယ္ ေခြးမုိက္...အမႈကိစၥတစ္ခုကုိ ေဆာင္ရြက္ရာ၌ အခေၾကးေငြကုိ ေတာင့္တမႈသည္ ကၽြန္
ေကာင္းတစ္ေယာက္ ပီသပါမည္ေလာ...”ဟု ေမးရာ “အေဆြျမည္း...အမႈကိစၥတစ္ခုကုိ ေဆာင္ရြက္
ရာ၌ ခ်ီးေျမွာက္မႈမရွိသူကေရာ သခင္ေကာင္းပီသပါသေလာ့”ဟု ျပန္လည္ ေမးျမန္းပါတယ္။
ဒါနဲ႔ စိတ္မရွည္တဲ့ျမည္းဟာ “ငါပဲ သခင့္ကုိ ႏိႈးမည္”ဆုိကာ ျပင္းစြာဟည္၍ ႏိႈးေလသတဲ့။ ဒီအခါ
ျမည္းဟည္သံေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးလာတဲ့ သခင္ဟာ အမ်က္ေဒါသထြက္ၿပီး ျမည္းကို ၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔ ရုိက္ေလရာ ကံဆုိးရွာတဲ့ ျမည္းဟာ အဲဒီဒဏ္ရာေၾကာင့္ပဲ ေသဆံုးသြားသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားတုိ႔လဲ ဘ၀မွာ “ေခြးအလုပ္ကုိ ျမည္း၀င္မရႈပ္မိဘုိ႔ လုိတယ္၊ ေခြးအလုပ္ကုိ
ျမည္း၀င္ရႈပ္မိရင္ေတာ့ ၀ါးရင္ဒုတ္နဲ႔ ျငားၾကမွာပဲ”။ လုိ႔ ေရႊေတာင္တုိက္ ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲေတဇနိယမွ ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔တြင္ ၾသ၀ါဒကထာ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ပါသည္။ ထုိၾသ၀ါဒကို ျဖန္႔ေ၀လုိက္ရပါေၾကာင္း...
ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ (ျမေတာင္) (၂၂.၁၀.၂၀၁၂)
Saturday, October 20, 2012
အတုမခုိးတတ္လွ်င္.....
အတုမခုိးတတ္လွ်င္...
ဟုိး....ေရွ႕အခါတုန္းက ဗာရာဏသီဘုရင္ႀကီးမွာ သမီးေတာ္ေလး တစ္ပါးတည္းရွိသတဲ့...
ဘုရင္ႀကီးခမ်ားလည္း မင္းဆက္မင္းလ်ာ သားေတာ္မရွိေတာ့ အလြန္အားငယ္ရွာေနသတဲ့ေလ။ ဒီလုိနဲ႔
ဘုရင္ႀကီးလည္း “မျဖစ္ေခ်ဘူး...ငါ့မွာ မင္းဆက္မင္းလ်ာခံယူမဲ့ သားေတာ္မရွိတဲ့အတြက္ တုိင္းတစ္ပါးမင္း တုိ႔ရဲ႕အလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္။ တုိင္းတစ္ပါးမင္းေတြကလည္း အထင္ေသး ေစာ္ကားလုိၾကတယ္။
ဒီေတာ့ အထင္ေသး အေစာ္ကား မခံရေအာင္ သမီးေတာ္ကုိပဲ အ႒ာရသပညာကုိ သင္ခုိင္းေတာ့္မယ္“-လုိ႔
စိတ္ကူးၿပီး သမီးေတာ္ေလးကုိ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ လက္သိပ္ထုိး အပ္ႏွံလုိက္သတဲ့။
ဘုရင္ႀကီးလည္း “မျဖစ္ေခ်ဘူး...ငါ့မွာ မင္းဆက္မင္းလ်ာခံယူမဲ့ သားေတာ္မရွိတဲ့အတြက္ တုိင္းတစ္ပါးမင္း တုိ႔ရဲ႕အလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္။ တုိင္းတစ္ပါးမင္းေတြကလည္း အထင္ေသး ေစာ္ကားလုိၾကတယ္။
ဒီေတာ့ အထင္ေသး အေစာ္ကား မခံရေအာင္ သမီးေတာ္ကုိပဲ အ႒ာရသပညာကုိ သင္ခုိင္းေတာ့္မယ္“-လုိ႔
စိတ္ကူးၿပီး သမီးေတာ္ေလးကုိ ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ လက္သိပ္ထုိး အပ္ႏွံလုိက္သတဲ့။
သမီးေတာ္ကုိလည္း တုိးတုိးတိတ္တိတ္ မွာလုိက္တယ္။ “သမီးေတာ္..လူဆုိတာ အတုခုိးတတ္ရတယ္၊
ဟုိ...ေရာက္တဲ့အခါ ဆရာႀကီးကုိ အတုခုိး၊ ဆရာႀကီး သြားသလုိ သြား၊ ဆရာႀကီး စားသလုိ စား၊ ဆရာႀကီး
ေနသလုိ ေန”-လုိ႔ ဆုိၿပီး အတုခုိးနည္းေတြ မွာၾကားလုိက္သတဲ့။
ဟုိ...ေရာက္တဲ့အခါ ဆရာႀကီးကုိ အတုခုိး၊ ဆရာႀကီး သြားသလုိ သြား၊ ဆရာႀကီး စားသလုိ စား၊ ဆရာႀကီး
ေနသလုိ ေန”-လုိ႔ ဆုိၿပီး အတုခုိးနည္းေတြ မွာၾကားလုိက္သတဲ့။
သမီးေတာ္ေလးကလည္း အေဖဘုရင္ကုိ ခ်စ္တဲ့သမီးပီပီ အေဖဘုရင္ႀကီးမွာတဲ့အတုိင္း အတုခုိးတဲ့
အေနနဲ႔ ဆရာႀကီး သြားသလုိ သြားတယ္၊ ဆရာႀကီး စားသလုိ စားတယ္၊ ဆရာႀကီး ေနသလုိ ေနတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဆရာႀကီးအေပါ့သြားတာကုိ သမီးေတာ္ေလး ျမင္သြားသတဲ့ေလ။ ဆရာႀကီးကလည္း အသက္အရြယ္နဲ႔ က်န္းမာေရးအရ အေပါ့သြားတဲ့အခါ ထုိင္လ်က္မသြားႏုိင္ဘဲ လက္ၾကားညွပ္ၿပီး မတ္တတ္သြားရသတဲ့။
အေနနဲ႔ ဆရာႀကီး သြားသလုိ သြားတယ္၊ ဆရာႀကီး စားသလုိ စားတယ္၊ ဆရာႀကီး ေနသလုိ ေနတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဆရာႀကီးအေပါ့သြားတာကုိ သမီးေတာ္ေလး ျမင္သြားသတဲ့ေလ။ ဆရာႀကီးကလည္း အသက္အရြယ္နဲ႔ က်န္းမာေရးအရ အေပါ့သြားတဲ့အခါ ထုိင္လ်က္မသြားႏုိင္ဘဲ လက္ၾကားညွပ္ၿပီး မတ္တတ္သြားရသတဲ့။
အေဖ့စကား ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္တတ္တဲ့ သမီးေတာ္ေလးဟာလည္း ဒါကုိ အတုခုိးတဲ့အေနနဲ႔
ဆရာႀကီးအေပါ့သြားသလုိ လက္ၾကားညွပ္ကာ အေပါ့သြားသတဲ့။ ဒီအခါ မတူညီေသာ သဘာ၀တရား
ေၾကာင့္ သမီးေတာ္ေလးခမ်ား လက္ကုိ (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ေသးစုိရရွာသတဲ့ေလ....။
ဆရာႀကီးအေပါ့သြားသလုိ လက္ၾကားညွပ္ကာ အေပါ့သြားသတဲ့။ ဒီအခါ မတူညီေသာ သဘာ၀တရား
ေၾကာင့္ သမီးေတာ္ေလးခမ်ား လက္ကုိ (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) ေသးစုိရရွာသတဲ့ေလ....။
ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးလည္း “အတုခုိးတယ္, အတုခုိးတယ္”-ဆုိေပမဲ့ အရာရာကုိ အတုခုိး
မမွားရေလေအာင္၊ အတုခုိးမွားခဲ့ရင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ေလးလုိ လက္ကုိ ေသးစုိတတ္ပါေၾကာင္း..
အသိေပးေသာအားျဖင့္ ေရႊေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒကုိ လက္ဆင့္ကမ္းျဖန္႔ေ၀လုိက္ပါတယ္။
မမွားရေလေအာင္၊ အတုခုိးမွားခဲ့ရင္ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ သမီးေတာ္ေလးလုိ လက္ကုိ ေသးစုိတတ္ပါေၾကာင္း..
အသိေပးေသာအားျဖင့္ ေရႊေတာင္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၾသ၀ါဒကုိ လက္ဆင့္ကမ္းျဖန္႔ေ၀လုိက္ပါတယ္။
Monday, October 15, 2012
Sunday, October 14, 2012
သီလဟူသည္...
သီလဟူသည္....
သီလတီတိ သီလံ၊ ကာယ၀စီကမၼာနိ သမာဒဟတိ၊ သမၼာ ဌေပတီတ်ေတၳာ၊ ဟူေသာ ဋီကာစကားအရ
ကာယကံ, ၀စီကံတုိ႔ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ထားတတ္ေသာေၾကာင့္ သီလမည္တယ္-လုိ႔ ဖြင့္ဆုိထားေၾကာင္း
ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီအဖြင့္အရ ဆုိရင္ ကိုယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ထိမ္းသိန္းထားႏုိင္မႈဟာ သီလပါပဲ။
ထုိတြင္ ကာယကံ-အရ “သက္တတ္, ခုိးမႈ၊ ကာေမသု၊ သံုးခု ကာယကံ”ဆုိေသာ ကဗ်ာႏွင့္အညီ
(၁) သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ျဖတ္မႈ၊ (၂) သူတစ္ပါးဥစၥာကုိ ခုိးယူမႈ (၃) သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္
မွားမႈ-ဆုိတဲ့ ဒုစရုိက္သံုးပါးကုိ ယူရပါမယ္။
ထုိကာယကံဟာလည္း သာမည (သုိ႔မဟုတ္) အေျခခံအားျဖင့္ သံုးပါး-ဟု ဆုိရေသာ္လည္း “ကုိယ္တုိင္, တုိက္တြန္း၊ ခ်ီးမြမ္း, စိတ္တူ”ဆုိတဲ့ နည္းအရ ပြားရရင္ ကုိယ္တုိင္ျပဳလုပ္တာက သံုးပါး၊
သူတစ္ပါးကုိ တုိက္တြန္းတာက သံုးပါး၊ သူတစ္ပါးျပဳလုပ္ခ်င္လာေအာင္ ခ်ီးမြမ္းတာက သံုးပါး၊ သူတစ္
ပါးျပဳလုပ္ေနသည္ကုိ စိတ္တူ သေဘာတူေနတာက သံုးပါးအားျဖင့္ (၃x၄=၁၂) ပါး ပြားသြားပါတယ္။
ဒီဒုစရုိက္မ်ားမျပဳလုပ္, မတုိက္တြန္း, မခ်ီးမြမ္း, သေဘာမတူေအာင္ မိမိရဲ႕ ကုိယ္ႏွင့္စိတ္ကုိ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာကုိ သီလေဆာက္တည္-လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ဒါကုိ “သာမညသီလ”ဟုေခၚရပါလိမ့္မယ္။ ပါရမီထုိက္ေသာ သီလအဆင့္ထိေတာ့ မေရာက္ေသးပါ။
ပါရမီထုိက္ေသာ သီလတစ္ခုျဖစ္ဖုိ႔ဆုိရင္ ...
၁။ ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ - သူတစ္ပါးအသက္ကုိ မသတ္ရံုမွ်မက ပယ္ခ်အပ္ၿပီးေသာ ဒုတ္,
ဓား, လက္နက္ရွိရမယ္၊ ကာယဒုစရုိက္မႈေတြကုိ ဆက္ဆုပ္ရြံရွာတတ္ရမယ္၊ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္နဲ႔
ျပည့္စံုရမယ္၊ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကုိ အစဥ္သျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ရမယ္။
၂။ အဒိႏၷာဒါနသိကၡာပုဒ္ - အရ သူတစ္ပါးကုိ မခုိးယူရံုမွ်မက ေပးသည္ကုိသာလွ်င္ ယူတတ္ရမယ္၊
ေပးသည္ကုိသာလွ်င္ အလုိရွိရမယ့္အျပင္ စင္ၾကယ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား
ကုိလည္း ေရွ႕ရႈေဆာင္ရြက္တတ္ရမယ္။
၃။ ကာေမသု မိစၧာစာရ - အရ သူတစ္ပါး သား မယားကုိ မျပစ္မွားရံုသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ။ ျပစ္မွား
တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ရဲ႕ ေဘးရန္မ်ား မက်ေအာင္, က်ေရာက္ခဲ့ေသာ္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီမႈေပးတတ္
ရမယ္။
ဒါမွသာလွ်င္ ကာယကံ - အရ ပါရမီထုိက္ေသာ သီလျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၀စီကံ - အရ “လိမ္ညာေျပာလစ္၊ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္၊ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း၊ ၾကမ္းတမ္းေလျခင္း၊ ၿပိန္
ဖ်င္းစကား၊ ဤေလးပါး...မွတ္သား ၀စီကံ”ဟူသည္ႏွင့္အညီ (၁) လိမ္ညာေျပာဆုိမႈ (၂) ေခ်ာပစ္ကုန္း
တုိက္စကားေျပာဆုိမႈ (၃) မုိက္မုိုက္ကန္းကန္း ႀကမ္းႀကမ္းတမ္းတမ္း ေျပာဆုိမႈ (၄) ၿပိ္န္းဖ်င္းေသာ
(အတင္း) စကားေျပာဆုိမႈအားျဖင့္ ေလးပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလးပါးကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ေျပာဆုိမႈ-စေသာ
ေလးခ်က္ေျမွာက္ပြားပါက (၄x၄=၁၆) ပါးျဖစ္လာပါတယ္။
သီလဟူသည္ အပုိင္း (၂) သုိ႔.....
သီလတီတိ သီလံ၊ ကာယ၀စီကမၼာနိ သမာဒဟတိ၊ သမၼာ ဌေပတီတ်ေတၳာ၊ ဟူေသာ ဋီကာစကားအရ
ကာယကံ, ၀စီကံတုိ႔ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ထားတတ္ေသာေၾကာင့္ သီလမည္တယ္-လုိ႔ ဖြင့္ဆုိထားေၾကာင္း
ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီအဖြင့္အရ ဆုိရင္ ကိုယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိ ေကာင္းမြန္စြာ ထိမ္းသိန္းထားႏုိင္မႈဟာ သီလပါပဲ။
ထုိတြင္ ကာယကံ-အရ “သက္တတ္, ခုိးမႈ၊ ကာေမသု၊ သံုးခု ကာယကံ”ဆုိေသာ ကဗ်ာႏွင့္အညီ
(၁) သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ျဖတ္မႈ၊ (၂) သူတစ္ပါးဥစၥာကုိ ခုိးယူမႈ (၃) သူတစ္ပါးသားမယားကုိ ျပစ္
မွားမႈ-ဆုိတဲ့ ဒုစရုိက္သံုးပါးကုိ ယူရပါမယ္။
ထုိကာယကံဟာလည္း သာမည (သုိ႔မဟုတ္) အေျခခံအားျဖင့္ သံုးပါး-ဟု ဆုိရေသာ္လည္း “ကုိယ္တုိင္, တုိက္တြန္း၊ ခ်ီးမြမ္း, စိတ္တူ”ဆုိတဲ့ နည္းအရ ပြားရရင္ ကုိယ္တုိင္ျပဳလုပ္တာက သံုးပါး၊
သူတစ္ပါးကုိ တုိက္တြန္းတာက သံုးပါး၊ သူတစ္ပါးျပဳလုပ္ခ်င္လာေအာင္ ခ်ီးမြမ္းတာက သံုးပါး၊ သူတစ္
ပါးျပဳလုပ္ေနသည္ကုိ စိတ္တူ သေဘာတူေနတာက သံုးပါးအားျဖင့္ (၃x၄=၁၂) ပါး ပြားသြားပါတယ္။
ဒီဒုစရုိက္မ်ားမျပဳလုပ္, မတုိက္တြန္း, မခ်ီးမြမ္း, သေဘာမတူေအာင္ မိမိရဲ႕ ကုိယ္ႏွင့္စိတ္ကုိ ထိမ္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာကုိ သီလေဆာက္တည္-လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ဒါကုိ “သာမညသီလ”ဟုေခၚရပါလိမ့္မယ္။ ပါရမီထုိက္ေသာ သီလအဆင့္ထိေတာ့ မေရာက္ေသးပါ။
ပါရမီထုိက္ေသာ သီလတစ္ခုျဖစ္ဖုိ႔ဆုိရင္ ...
၁။ ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ - သူတစ္ပါးအသက္ကုိ မသတ္ရံုမွ်မက ပယ္ခ်အပ္ၿပီးေသာ ဒုတ္,
ဓား, လက္နက္ရွိရမယ္၊ ကာယဒုစရုိက္မႈေတြကုိ ဆက္ဆုပ္ရြံရွာတတ္ရမယ္၊ ေမတၱာႏွင့္ယွဥ္ေသာ စိတ္နဲ႔
ျပည့္စံုရမယ္၊ သတၱ၀ါအားလံုးတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကုိ အစဥ္သျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ရမယ္။
၂။ အဒိႏၷာဒါနသိကၡာပုဒ္ - အရ သူတစ္ပါးကုိ မခုိးယူရံုမွ်မက ေပးသည္ကုိသာလွ်င္ ယူတတ္ရမယ္၊
ေပးသည္ကုိသာလွ်င္ အလုိရွိရမယ့္အျပင္ စင္ၾကယ္ေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား
ကုိလည္း ေရွ႕ရႈေဆာင္ရြက္တတ္ရမယ္။
၃။ ကာေမသု မိစၧာစာရ - အရ သူတစ္ပါး သား မယားကုိ မျပစ္မွားရံုသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ။ ျပစ္မွား
တတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔ရဲ႕ ေဘးရန္မ်ား မက်ေအာင္, က်ေရာက္ခဲ့ေသာ္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီမႈေပးတတ္
ရမယ္။
ဒါမွသာလွ်င္ ကာယကံ - အရ ပါရမီထုိက္ေသာ သီလျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
၀စီကံ - အရ “လိမ္ညာေျပာလစ္၊ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္၊ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း၊ ၾကမ္းတမ္းေလျခင္း၊ ၿပိန္
ဖ်င္းစကား၊ ဤေလးပါး...မွတ္သား ၀စီကံ”ဟူသည္ႏွင့္အညီ (၁) လိမ္ညာေျပာဆုိမႈ (၂) ေခ်ာပစ္ကုန္း
တုိက္စကားေျပာဆုိမႈ (၃) မုိက္မုိုက္ကန္းကန္း ႀကမ္းႀကမ္းတမ္းတမ္း ေျပာဆုိမႈ (၄) ၿပိ္န္းဖ်င္းေသာ
(အတင္း) စကားေျပာဆုိမႈအားျဖင့္ ေလးပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလးပါးကုိလည္း ကုိယ္တုိင္ေျပာဆုိမႈ-စေသာ
ေလးခ်က္ေျမွာက္ပြားပါက (၄x၄=၁၆) ပါးျဖစ္လာပါတယ္။
သီလဟူသည္ အပုိင္း (၂) သုိ႔.....
Tuesday, October 9, 2012
စိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္း
၁၃၇၄-ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၀) ရက္၊ ဗုဒၶဟူးေန႔နံနက္...................
အမွတ္တမဲ့ ဦးဇင္းရဲ႕ ဆရာတစ္ေယာက္လာပါတယ္။ “ဘာရယ္...မဟုတ္ပါဘူး၊ လမ္းသြားရင္း
ဘုန္းဘုန္းေတြ႕တာနဲ႔ ၀င္ကန္ေတာ့ပါ”ဆုိၿပီး ၀တၳဳေငြ = ၁၀၀၀၀ိ။ (က်ပ္တစ္ေသာင္း) ကန္ေတာ့သြား
တယ္။ ဆရာကုိ “လုိဆုေတာင္းတ ျပည့္ပါေစ”လုိ႕ ဆုေပးလုိက္ေတာ့ “မျပည့္ဘူးဘုရား”တဲ့။ ေရာ...
ခက္ေပါ့။ ဘယ္နဲ႔ပါလိမ့္ေပါ့။
ဒီေတာ့မွ ဆရာက “တပည့္ေတာ္ လူေတာ့ က်န္းမာတယ္။ စိတ္မက်န္းမာဘူး ဘုရား...”တဲ့။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မေမးမိ။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ေျပာခ်င္အိ. မေျပာခ်င္အိမွ မသိတာ။ ဒီေတာ့ “ဆရာ...
ရယ္...စိတ္ကုိ အနားေပးေပါ့ဗ်ာ၊ အျခားအာရံုတစ္ခုနဲ႔ စိတ္ကုိေ ျဖဆည္လုိက္ေပါ့၊ ဥပမာ - တရားနာတာ၊
မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပုဒ္ကုိ နားေထာင္တာမ်ိဳးေပါ့”လုိ႔ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာလုိက္မိတယ္။
မေက်နပ္ဘူး။ လံုး၀ကုိ မေက်နပ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ့္ကုိ စာသင္ေပးေနတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္
စိတ္ေသာကေရာက္လာတာကုိ မ ေျဖဆည္ႏုိင္ဘူး။ စိတ္ကုိ ေျပာင္းလဲ မေပးႏုိင္ဘူး။ ငါ...တယ္ညံ့တာပဲ...
လုိ႔ ေတြးေနရင္းက ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ စိတ္ေသာက၀င္လာတယ္။ မိမိမွာ ၀င္လာတဲ့ စိတ္ေသာက၊ ဆရာမွာ
ရွိေနတဲ့ စိတ္ေသာက၊ ဒီစိတ္ေသာကေတြကုိ ေျဖဆည္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေတာ့ ဗုဒၶစာေပမွာ ရွိမွာပဲ
...လုိ႔ေတြးၿပီး ဟုိဟုိဒီဒီ စာအုပ္ေတြကုိ လွန္ေလွာ္ၾကည့္ေနရင္းက ......
“စိတၱ၀ိသုဒၶိ = စိတ္စင္ၾကယ္မႈဆုိတာ ၀ိနီ၀ရဏစိတၱ - နီ၀ရဏကင္းတဲ့စိတ္ကုိ ေျပာတာ”ဆုိတဲ့
အ႒ကထာစကားတစ္ခုကုိ သြားၿပီး သတိရမိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သုတၱႏၲပိဋက-ဒီဃနိကာယ္၊ သာမညဖလ-သုတ္မွာပါတဲ့ “နီ၀ရဏပၸဟာနကထာ”ကုိ သတိေရာက္သြားတယ္။
“နီ၀ရဏပၸဟာနကထာ”ကုိ ေလ့လာလုိက္ေတာ့ -
၁။ ေရွးဦးစြာ ျပည့္စံုရမည့္အခ်က္ (၄) ခ်က္ႏွင့္ ေနရာေဒသ၊
၂။ ပယ္ရမည့္တရားငါးပါး၊
၃။ ဥပမာေပးထားေသာတရားငါးပါး၊
၄။ ဥပမာနႏွင့္ ဥပနာ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္၊
၅။ အက်ိဳးတရား (ရလာဒ္) ငါးမ်ိဳး...ဆုိၿပီး ငါးပုိင္းေလ့လာေတြ႕ရွိရတယ္။
ေရွးဦးစြာ ျပည့္စံုရမည့္အခ်က္ေလးခ်က္မွာ
၁။ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္၊
၂။ ကၠုၿႏၵိယသံ၀ရ - ကၠုေျႏၵေစာင့္စည္းမႈနဲ႔ ျပည့္စံုရမည္၊
၃။ သတိ, သမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္၊
၄။ သႏၲဳ႒ိ - ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္ျပည့္စံုရမည္...ဆုိတဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနရာေဒသေတြကေတာ့ ေတာ, သစ္ပင္အနီး, ေတာင္, ေခ်ာက္, ေတာင္ၾကား, သုသာန္, ေတာၿခံဳ,
လြင္တီးေခါင္ႏွင့္ ေကာက္ရိုးပံုအားျဖင့္ ကုိးဌာနေတြ႕ရပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကုိးဌာနဟာ စိတ္ၿငိမ္ရာ
ဌာနေတြျဖစ္လုိ႔ အရာအားလံုးကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ေနထုိင္သီတင္းသံုးသူ၏ စိတ္ဓာတ္အေပၚမွာ မူတည္-
လုိ႔ေပါ့။
ျပည့္စံုမႈေလးမ်ိဳးကုိ ျဖည့္က်င့္ရင္း စိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဟာ သက္သာမွ်တေသာ အေနအထုိင္မ်ိဳးျဖင့္ သတိကုိ ေရွးတန္းတင္ကာ “ပယ္ရမည့္တရားငါးပါး”ကုိ
ဆင္ျခင္းပြားမ်ားကာ ပယ္သတ္ရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီ...ပယ္သတ္ရမယ့္တရားငါးပါးကေတာ့ -
၁။ အဘိဇၥ်ာ = တပ္မက္ျခင္း၊
၂။ ဗ်ာပါဒ = အမ်က္ထြက္ျခင္း, ျပစ္မွားျခင္း၊
၃။ ထိနမိဒၶ = ကုိယ္စိတ္ထုိင္းမိႈင္းျခင္း၊
၄။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ = စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း, ေနာင္တတဖန္ပူပန္ျခင္း၊
၅။ ၀ိစိကိစၧာ = ယံုမွားသံသယမ်ားေနျခင္းတုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတရားငါးပါးကုိ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ပယ္သတ္ႏိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီတရားငါးပါး ဘာေတြနဲ႕ ဥပမာ-
ထားသလဲ...ဆုိေတာ့ -
၁။ ေၾကြးၿမီ၊
၂။ အနာေရာဂါ၊
၃။ အေႏွာင္အဖြဲ႕၊
၄။ ကၽြန္၊
၅။ ေရမရွိေသာ ခရီးခဲတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိဥပမာနႏွင့္ ဥပမာတုိ႔ကုိ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါ -
၁။ ေၾကြးၿမီရွိေသာသူသည္ စိတ္ေသာကေရာက္ရတတ္၏။ ေၾကြးၿမီကင္းေသာသူသည္ စိတ္ေသာက
ကင္းေ၀းရံုမွ်မက သား မယားမ်ားကုိ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၍ ပီတိ, ေသာမနႆျဖစ္ၿပီး စိတ္ပင္
ခ်မ္းသာရ၏။ အဘိဇၥ်ာရွိလွ်င္ စိတ္ေသာကေရာက္ရ၏။ အဘိဇၥ်ာမရွိလွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာရ၏။
၂။ အနာေရာဂါရွိမႈ, မရွိမႈႏွင့္ ဗ်ာပါဒရွိမႈ, မရွိမႈ၊
၃။ အေႏွာင္အဖြဲ႕ခံရမႈ, မခံရမႈႏွင့္ ထိနမိဒၶရိွမႈ, မရွိမႈ၊
၄။ ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္မႈ, မလြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥရွိမႈ, မရွိမႈ၊
၅။ ေရမရွိေသာခရီးခဲကုိ လြန္ေျမာက္မႈ, မလြန္ေျမာက္မႈႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာရွိမႈ, မရွိမႈတုိ႔သည္လည္း
ထုိ႔အတူပင္ျဖစ္ၾကပါသည္။
အက်ိဳးတရား (ရလာဒ္) အေနနဲ႔ကေတာ့ -
၁။ အေၾကြးနဲ႔တူတဲ့ အဘိဇၥ်ာ၊
၂။ အနာေရာဂါနဲ႕တူတဲ့ ဗ်ာပါဒ၊
၃။ အေႏွာင္အဖြဲ႕နဲ႔တူတဲ့ ထိနမိဒၶ၊
၄။ ကၽြန္နဲ႔တူတဲ့ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ၊
၅။ ေရမရွိေသာခရီးခဲနဲ႔တူတဲ့ ၀ိစိကိစၧာတရားတုိ႔ကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ .....
၁။ ပါေမာဇၨ - ၀မ္းေျမာက္မႈ၊
၂။ ပီတိ - ႏွစ္သက္မႈ၊
၃။ ပႆဒၶိ - ကိုယ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊
၄။ သုခ - ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာမႈ၊
၅။ သမာဓိ - စိတ္ဓာတ္တည္ၾကည္မႈ....ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ား ရႏိုင္ေၾကာင္းကုိ ဆရာနဲ႕တကြ
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး “ေသာကကင္းေ၀း ေနႏုိင္ေရး”အတြက္ “စိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္း”
မ်ားကုိ တင္ျပလုိက္ရပါေၾကာင္း.......
အရွင္သီလာစာရ (ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ)
ျမေတာင္ေက်ာင္းတုိက္
ေရနံေခ်ာင္း
သုခီ အတၱာနံ ပရိဟရႏၲဳ
အမွတ္တမဲ့ ဦးဇင္းရဲ႕ ဆရာတစ္ေယာက္လာပါတယ္။ “ဘာရယ္...မဟုတ္ပါဘူး၊ လမ္းသြားရင္း
ဘုန္းဘုန္းေတြ႕တာနဲ႔ ၀င္ကန္ေတာ့ပါ”ဆုိၿပီး ၀တၳဳေငြ = ၁၀၀၀၀ိ။ (က်ပ္တစ္ေသာင္း) ကန္ေတာ့သြား
တယ္။ ဆရာကုိ “လုိဆုေတာင္းတ ျပည့္ပါေစ”လုိ႕ ဆုေပးလုိက္ေတာ့ “မျပည့္ဘူးဘုရား”တဲ့။ ေရာ...
ခက္ေပါ့။ ဘယ္နဲ႔ပါလိမ့္ေပါ့။
ဒီေတာ့မွ ဆရာက “တပည့္ေတာ္ လူေတာ့ က်န္းမာတယ္။ စိတ္မက်န္းမာဘူး ဘုရား...”တဲ့။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မေမးမိ။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ေျပာခ်င္အိ. မေျပာခ်င္အိမွ မသိတာ။ ဒီေတာ့ “ဆရာ...
ရယ္...စိတ္ကုိ အနားေပးေပါ့ဗ်ာ၊ အျခားအာရံုတစ္ခုနဲ႔ စိတ္ကုိေ ျဖဆည္လုိက္ေပါ့၊ ဥပမာ - တရားနာတာ၊
မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပုဒ္ကုိ နားေထာင္တာမ်ိဳးေပါ့”လုိ႔ ဒီေလာက္ပဲ ေျပာလုိက္မိတယ္။
မေက်နပ္ဘူး။ လံုး၀ကုိ မေက်နပ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္။ ကုိယ့္ကုိ စာသင္ေပးေနတဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္
စိတ္ေသာကေရာက္လာတာကုိ မ ေျဖဆည္ႏုိင္ဘူး။ စိတ္ကုိ ေျပာင္းလဲ မေပးႏုိင္ဘူး။ ငါ...တယ္ညံ့တာပဲ...
လုိ႔ ေတြးေနရင္းက ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ စိတ္ေသာက၀င္လာတယ္။ မိမိမွာ ၀င္လာတဲ့ စိတ္ေသာက၊ ဆရာမွာ
ရွိေနတဲ့ စိတ္ေသာက၊ ဒီစိတ္ေသာကေတြကုိ ေျဖဆည္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေကာင္းေတာ့ ဗုဒၶစာေပမွာ ရွိမွာပဲ
...လုိ႔ေတြးၿပီး ဟုိဟုိဒီဒီ စာအုပ္ေတြကုိ လွန္ေလွာ္ၾကည့္ေနရင္းက ......
“စိတၱ၀ိသုဒၶိ = စိတ္စင္ၾကယ္မႈဆုိတာ ၀ိနီ၀ရဏစိတၱ - နီ၀ရဏကင္းတဲ့စိတ္ကုိ ေျပာတာ”ဆုိတဲ့
အ႒ကထာစကားတစ္ခုကုိ သြားၿပီး သတိရမိတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ သုတၱႏၲပိဋက-ဒီဃနိကာယ္၊ သာမညဖလ-သုတ္မွာပါတဲ့ “နီ၀ရဏပၸဟာနကထာ”ကုိ သတိေရာက္သြားတယ္။
“နီ၀ရဏပၸဟာနကထာ”ကုိ ေလ့လာလုိက္ေတာ့ -
၁။ ေရွးဦးစြာ ျပည့္စံုရမည့္အခ်က္ (၄) ခ်က္ႏွင့္ ေနရာေဒသ၊
၂။ ပယ္ရမည့္တရားငါးပါး၊
၃။ ဥပမာေပးထားေသာတရားငါးပါး၊
၄။ ဥပမာနႏွင့္ ဥပနာ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္၊
၅။ အက်ိဳးတရား (ရလာဒ္) ငါးမ်ိဳး...ဆုိၿပီး ငါးပုိင္းေလ့လာေတြ႕ရွိရတယ္။
ေရွးဦးစြာ ျပည့္စံုရမည့္အခ်က္ေလးခ်က္မွာ
၁။ သီလႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္၊
၂။ ကၠုၿႏၵိယသံ၀ရ - ကၠုေျႏၵေစာင့္စည္းမႈနဲ႔ ျပည့္စံုရမည္၊
၃။ သတိ, သမၸဇဥ္ႏွင့္ ျပည့္စံုရမည္၊
၄။ သႏၲဳ႒ိ - ေရာင့္ရဲလြယ္မႈႏွင့္ျပည့္စံုရမည္...ဆုိတဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနရာေဒသေတြကေတာ့ ေတာ, သစ္ပင္အနီး, ေတာင္, ေခ်ာက္, ေတာင္ၾကား, သုသာန္, ေတာၿခံဳ,
လြင္တီးေခါင္ႏွင့္ ေကာက္ရိုးပံုအားျဖင့္ ကုိးဌာနေတြ႕ရပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကုိးဌာနဟာ စိတ္ၿငိမ္ရာ
ဌာနေတြျဖစ္လုိ႔ အရာအားလံုးကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ေနထုိင္သီတင္းသံုးသူ၏ စိတ္ဓာတ္အေပၚမွာ မူတည္-
လုိ႔ေပါ့။
ျပည့္စံုမႈေလးမ်ိဳးကုိ ျဖည့္က်င့္ရင္း စိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေနတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းဟာ သက္သာမွ်တေသာ အေနအထုိင္မ်ိဳးျဖင့္ သတိကုိ ေရွးတန္းတင္ကာ “ပယ္ရမည့္တရားငါးပါး”ကုိ
ဆင္ျခင္းပြားမ်ားကာ ပယ္သတ္ရပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီ...ပယ္သတ္ရမယ့္တရားငါးပါးကေတာ့ -
၁။ အဘိဇၥ်ာ = တပ္မက္ျခင္း၊
၂။ ဗ်ာပါဒ = အမ်က္ထြက္ျခင္း, ျပစ္မွားျခင္း၊
၃။ ထိနမိဒၶ = ကုိယ္စိတ္ထုိင္းမိႈင္းျခင္း၊
၄။ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ = စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း, ေနာင္တတဖန္ပူပန္ျခင္း၊
၅။ ၀ိစိကိစၧာ = ယံုမွားသံသယမ်ားေနျခင္းတုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတရားငါးပါးကုိ အတတ္ႏုိင္ဆံုး ပယ္သတ္ႏိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒီတရားငါးပါး ဘာေတြနဲ႕ ဥပမာ-
ထားသလဲ...ဆုိေတာ့ -
၁။ ေၾကြးၿမီ၊
၂။ အနာေရာဂါ၊
၃။ အေႏွာင္အဖြဲ႕၊
၄။ ကၽြန္၊
၅။ ေရမရွိေသာ ခရီးခဲတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိဥပမာနႏွင့္ ဥပမာတုိ႔ကုိ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္တဲ့အခါ -
၁။ ေၾကြးၿမီရွိေသာသူသည္ စိတ္ေသာကေရာက္ရတတ္၏။ ေၾကြးၿမီကင္းေသာသူသည္ စိတ္ေသာက
ကင္းေ၀းရံုမွ်မက သား မယားမ်ားကုိ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္၍ ပီတိ, ေသာမနႆျဖစ္ၿပီး စိတ္ပင္
ခ်မ္းသာရ၏။ အဘိဇၥ်ာရွိလွ်င္ စိတ္ေသာကေရာက္ရ၏။ အဘိဇၥ်ာမရွိလွ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာရ၏။
၂။ အနာေရာဂါရွိမႈ, မရွိမႈႏွင့္ ဗ်ာပါဒရွိမႈ, မရွိမႈ၊
၃။ အေႏွာင္အဖြဲ႕ခံရမႈ, မခံရမႈႏွင့္ ထိနမိဒၶရိွမႈ, မရွိမႈ၊
၄။ ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္မႈ, မလြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥရွိမႈ, မရွိမႈ၊
၅။ ေရမရွိေသာခရီးခဲကုိ လြန္ေျမာက္မႈ, မလြန္ေျမာက္မႈႏွင့္ ၀ိစိကိစၧာရွိမႈ, မရွိမႈတုိ႔သည္လည္း
ထုိ႔အတူပင္ျဖစ္ၾကပါသည္။
အက်ိဳးတရား (ရလာဒ္) အေနနဲ႔ကေတာ့ -
၁။ အေၾကြးနဲ႔တူတဲ့ အဘိဇၥ်ာ၊
၂။ အနာေရာဂါနဲ႕တူတဲ့ ဗ်ာပါဒ၊
၃။ အေႏွာင္အဖြဲ႕နဲ႔တူတဲ့ ထိနမိဒၶ၊
၄။ ကၽြန္နဲ႔တူတဲ့ ဥဒၶစၥကုကၠဳစၥ၊
၅။ ေရမရွိေသာခရီးခဲနဲ႔တူတဲ့ ၀ိစိကိစၧာတရားတုိ႔ကုိ ပယ္သတ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ .....
၁။ ပါေမာဇၨ - ၀မ္းေျမာက္မႈ၊
၂။ ပီတိ - ႏွစ္သက္မႈ၊
၃။ ပႆဒၶိ - ကိုယ္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊
၄။ သုခ - ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာမႈ၊
၅။ သမာဓိ - စိတ္ဓာတ္တည္ၾကည္မႈ....ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရားမ်ား ရႏိုင္ေၾကာင္းကုိ ဆရာနဲ႕တကြ
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး “ေသာကကင္းေ၀း ေနႏုိင္ေရး”အတြက္ “စိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း နည္းလမ္းေကာင္း”
မ်ားကုိ တင္ျပလုိက္ရပါေၾကာင္း.......
အရွင္သီလာစာရ (ေရနံ႔သာ-ေမာင္သီ)
ျမေတာင္ေက်ာင္းတုိက္
ေရနံေခ်ာင္း
သုခီ အတၱာနံ ပရိဟရႏၲဳ
Subscribe to:
Posts (Atom)