* ေစတနာေကာင္းမွ လာဘ္ရ၏
* ေရွးအခါက ဘုရားေလာင္းသည္ ေပါက္ပင္ႀကီးတစ္ပင္တြင္ ရုကၡစိုးနတ္
ျဖစ္ေန၏။ ဆင္းရဲသား ပုဏၰား တစ္ဦးသည္ ေပါက္ပင္ႀကီး၏ ေျခရင္း အမႈိက္သရိုက္မ်ားကို
ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္း၏၊ ပန္း၊ ဆီမီး၊ အေမႊးတိုင္မ်ားျဖင့္လည္း ပူေဇာ္၏၊ ထို႔ေနာက္... “ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရပါ၏ေလာ...ဟု ဆိုလွ်က္ ျပန္သြား၏”
တစ္ေန႔ ပုဏၰားအိုတစ္ဦး ေရာက္လာ၏၊ အို ပုဏၰားငယ္ စိတ္မရွိ
ၾကားမႈမရွိသည့္ ေပါက္ပင္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ပူေဇာ္ရသနည္း...ခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရပါ၏ေလာ-ဟု
ေမးရသနည္း၊
* အဘပုဏၰား အကၽြႏု္ပ္သည္ ခ်မ္းသာလို၍ ပူေဇာ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊ ဤအပင္၌
နတ္မ်ားရွိ၏။ ထိုအခါ ပုဏၰားအိုသည္ ဖန္ဆင္းထားေသာ ပုဏၰားအိုအသြင္မွ နတ္အသြင္
ျပလိုက္သည္၊ ပုဏၰားငယ္ ငါသည္ ဤအပင္ေစာင့္ နတ္ျဖစ္၏၊ မေၾကာက္လင့္...သင့္အား
ဥစၥာတို႔ကို ငါေပးအံ႔။ ထိုသို႔ေျပာဆိုကာ ေပ်ာက္ ကြယ္သြား၏။
* မၾကာမီ ပုဏၰားငယ္သည္ အိမ္ေအာက္မွ ေရႊအိုးမ်ားကို တူးေဖာ္ရရွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိလည္း သံုးစြဲ၊ အလွဴအတန္းလည္းလုပ္၊ သီလလည္း ေဆာက္တည္ကာ ထာဝရခ်မ္းသာသြား ခဲ့ေပသည္။ ေစတနာ ေကာင္း၍ ပုဏၰားငယ္မွာ လာဘ္ဥစၥာမ်ား ရရွိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ (စတုတၳနိပါတ္ ပလာသဇာတ္)
No comments:
Post a Comment