““ဘ၀အတြက္ လုိအပ္ခ်က္သံုးမ်ိဳး””
““မ်က္လွည့္ပမာ ဘ၀သံသရာ””
* ခ်စ္မိတ္ေဆြတုိ႔ေရ....ဘ၀ႏွင့္ဓမၼကုိ အကၽြႏ္ုပ္နားလည္သလုိ တင္ျပရမည္ဆုိရင္ “ဘ၀”ဆုိတာ မ်က္လွည့္ဆရာတစ္ဦးလုိပါဘဲ”လုိ႕ ဆုိရင္ လက္ခံႏုိင္ပါ့မလား...ဟင္။ ခ်စ္မိတ္ေဆြတုိ႔ လက္ခံ, မခံေတာ့ မသိဘူး။ အကၽြႏ္ုပ္ကေတာ့ လက္ခံလုိက္ၿပီဗ်ာ၊ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိေတာ့.......
* မ်က္လွည့္ဆရာတစ္ဦးရဲ႕ဘ၀မွာ . . .
၁။ မရွိတဲ့အရာေတြ ရွိလာေအာင္၊ ထင္ရွားရွိတဲ့အရာေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္၊ တစ္ခုကေန ႏွစ္ခု၊ သက္မဲ့ ေကာ္ပတ္ရုပ္ကေလးကေန သက္ရွိပမာ သက္၀င္လႈပ္ရွားလာေအာင္ ဖန္ဆင္းႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္သတၱိ
ရွိရမယ္။
၂။ မိမိဖန္ဆင္းႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္သတၱိကုိ ပုိမိုေတာက္ေျပာင္လာေအာင္ အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္၊ အက်ိဳး-
ရွိေအာင္ အသံုးခ်ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အသံုးခ်နည္း ပညာဟာလည္း လုိအပ္လာတယ္။
၃။ မိမိရဲ႕ စြမ္းအင္သတၱိနဲ႔ အသံုးခ်မႈပညာကုိ အေထာက္အကူျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ အသံုးအေဆာင္ (စည္းစိမ္ဥစၥာ) ဆုိတာဟာလည္း လုိလာျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီသံုးခ်က္ဟာ မ်က္လွည့္ဆရာတစ္ဦးအတြက္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္သလုိ မ်က္လွည့္ဆရာနဲ႔
တူတဲ့ ဘ၀ပုိင္ရွင္ျဖစ္တဲ့ လူသား-စတဲ့ သတၱ၀ါအားလံုးအတြက္လဲ၊ ယုတ္စြအဆံုး ေခြးတိရစၧာန္ကအစ ဒီ
သံုးခ်က္ဟာ မရွိမျဖစ္ လုိအပ္လာပါတယ္။
အဲဒါ ဘာလဲဆုိရင္ -
၁။ တန္ခုိးအာဏာ
၂။ အသိပညာ
၃။ စည္းစိမ္ဥစၥာ . . .ဆုိတဲ့အခ်က္သံုးခ်က္ပါပဲ။
ဟုတ္တယ္ေလ။ သတၱ၀ါရယ္လုိ႔မွ ျဖစ္လာရင္ သူမ်ားအဖိအႏိွပ္ မခံရဖုိ႔၊ အႏုိင္က်င့္ မခံရဖုိ႔၊ အေစာ္
ကားမခံရဖုိ႔အတြက္ “တန္ခုိးအာဏာ (သုိ႔) အရွိန္အ၀ါ စြမ္းအင္သတၱိ” ေတာ့ မရွိသင့္ဘူးလား...။ ရွိသင့္
တာေပါ့။
ေကာင္းၿပီ။ တန္ခုိးအာဏာ အရွိန္အ၀ါ စြမ္းအင္သတၱိမရွိဘူး...ဆုိရင္ ဘာျဖစ္မလဲ။ သူမ်ားရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈ၊
အႏိုင္က်င့္မႈ၊ ေစာ္ကားမႈခံရတတ္တာေပါ့။ “ႀကီးႏုိင္ငယ္ညွင္း”ျဖစ္ေနတဲ့ ယေန႔ေခတ္ ကမၻာေလာကႀကီး-
ထဲမွာ ပုိလုိ႔ေတာင္ ဆုိးတာေတာ့...။
ေခြးက ေၾကာင္ကုိ၊ ေၾကာင္က ၾကြက္ကုိ၊ က်ားက သမင္ကုိ စသည္စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အင္အားႀကီးတဲ့
ပါ၀ါႀကီးတဲ့ သတၱ၀ါေတြက အင္အားနည္းတဲ့ ပါ၀ါနည္းတဲ့ သတၱ၀ါေတြကုိ ဖိႏွိပ္ေနၾက၊ အႏုိင္က်င့္ေနၾက
တာ လက္ေတြ႕ပါဘဲ...။ ဒါဟာ အင္အားမရွိလုိ႔၊ ပါ၀ါမရွိလုိ႔၊ တန္ခုိးအာဏာမရွိလုိ႔ ဖိႏွိပ္မႈ၊ အႏုိင္က်င့္မႈ၊
ေစာ္ကားမႈ ခံေနရတာ....။
ဒီေတာ့ သူမ်ားရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈ၊ အႏုိင္က်င့္မႈ၊ ေစာ္ကားမႈ မခံရေလေအာင္ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာရွိေအာင္
ဘာလုပ္ရမလဲ၊ လြယ္ပါတယ္။ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာရွိတဲ့သူကုိ ဆည္းကပ္လုိက္၊ ကုိးကြယ္လုိက္၊ ပူေဇာ္
လုိက္ရံုပါပဲ။
ဒါဆုိရင္ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာအရွိဆံုးက ဘယ္သူလဲ၊ အေရြးမမွားဘုိ႔ေတာ့ လုိတယ္ေနာ္.....။
ေလာကမွာ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာအရွိဆံုး၊ အျမင့္ဆံုးက ဘုန္းေတာ္ေျခာက္စံု တန္ခုိးဂုဏ္နဲ႔ ျပည့္စံု
ေတာ္မူတဲ့ “ျမတ္ဗုဒၶ”ေပါ့....။ တန္ခုိးဂုဏ္နဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶကုိ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ေတာ့ ကုိယ္လဲ
တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာရွိလာတာေပါ့။ “ဂုဏ္၀ါလုိခ်င္ ဂုဏ္ႀကီးရွင္သုိ႔ အသင္သြားေလ...သြားပါေလ...” လုိ႔
ဆုိထားတယ္ မဟုတ္လား....။
ယုတ္စြအဆံုး ဥပမာသံုးရမယ္ဆုိရင္ ...ငါးထုပ္တဲ့ဖက္ဟာ ငါးညွီေစာ္ ကူးက်န္ရစ္သလုိ ျမတ္ေလးပန္း
ထုပ္တဲ့ဖက္ဟာလဲ ျမတ္ေလးပန္းနံ႕ စြဲက်န္ရစ္တဲ့ သေဘာေပါ့။ ထုိ႔အတူ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာရွိတဲ့သူကုိ
ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ေတာ့ ကုိယ့္မွာလဲ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာထံုလာတာေပါ့ဗ်ာ...။
ဒါကုိ စာေပက “ဗုဒၶႆ ပူဇံ မဟာေတဇ၀ေႏၲာ - သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ဆရာမကူ သယမၻဴ
ဥာဏ္ျဖင့္ ထုိးထြင္းသိတဲ့ ျမတ္ဗုဒၵကုိ ပစၥယ, ဓမၼ ထုိႏွစ္၀ျဖင့္ ရွိခုိးပူေဇာ္သည္ရွိေသာ္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့
တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာႏွင့္ ျပည့္စံုႏုိင္တယ္”...တဲ့။
ျမတ္ဗုဒၶကုိ ပစၥယျဖင့္ ဘယ္လုိပူေဇာ္မလဲ....ဆုိရင္ ဆြမ္း, သကၤန္း, ေက်ာင္း, ေဆး ပစၥည္းေလးပါး
ျဖင့္ ပူေဇာ္ရပါ့မယ္။ ဓမၼျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းဆုိတာကေတာ့ အရဟံ အစ ဘဂ၀ါအဆံုးရွိတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္
ေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ေနတာ၊ ဆင္ျခင္ေနတာကုိ ဆုိလုိတာပါ။
ဥပမာ - အရဟံဂုဏ္ဆုိပါေတာ့ အရဟံ - ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံယူေတာ္မူထုိက္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာ
ဘုရား။ (ရသင့္ရထုိက္တဲ့ အခြင့္အေရးတစ္ခုကုိ တရားနည္းလမ္းတက်နဲ႔ မလြတ္တမ္း အျပည့္အ၀ ရယူ
ႏုိင္တာဟာ ဗုဒၶပဲ ရွိတာမဟုတ္လား....)
အရ,ဟံ - ကိေလသာမာန္ သူပုန္ရန္ကုိ တြန္းလွန္ပယ္သတ္ၿပီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။ (အကၽြႏု္ပ္
တုိ႔သည္ ကိေလသာကုိ မဆုိထားဘိ စပ္မွန္းသိတဲ့ ျငဳပ္သီးကုိေတာင္ ျဖတ္ႏုိင္ၾကလုိ႔လား...)။
အ,ရဟံ - ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္မွာေတာင္ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳေတာ္မမူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။ (ၿခံဳေလး
ကြယ္လုိက္ရင္ေတာင္ မတ္တတ္ရပ္ခ်င္ၾကတာဟာ အကၽြႏ္ုပ္တုိ႔သာမာန္လူသားမ်ားရဲ႕ အက်င့္စရုိက္ပဲ
မဟုတ္လား...။)
စသည္စသည္ျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ မိမိနားလည္သလုိ (သုိ႔) တတ္သိနားလည္တဲ့ ပညာရွိ
ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံ ခ်င္းကပ္ၿပီး တတ္သိနားလည္ေအာင္ က်ိဳးစားကာ ပြားမ်ားမယ္၊ ပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔ ဘ၀မွာ နံပါတ္တစ္ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ တန္ခုိးအာဏာဟာ ျပည့္စံုႏုိင္ပါတယ္။
ဘ၀မွာ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာရွိရင္ ၿပီးေရာလား....ဆုိေတာ့ ဒုတိယတစ္ခ်က္အေနနဲ႔ မိမိမွာ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာရွိထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ အခ်က္ကေလးႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲ... ဆုိရင္ မိမိမွာ ရွိထားတဲ့ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာကုိ ....
၁။ မိမိကုိယ္တုိင္ အသံုးခ်မွားမႈ၊
၂။ သူတစ္ပါးရဲ႕ အသံုးခ်ခံရမႈ...ဆုိတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပါပဲ။
ေလာကသာဓကျပပါဆုိရင္ အမ်ားသိၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ေဒ၀ဒတ္ႀကီးၾကည့္ေလ။ မိမိရရွိထားတဲ့ ေလာကီ
တန္ခုိးဣဒၶိပါဒ္ကုိ ဗုဒၶကုိ လုပ္ႀကံတဲ့ ေနရာမွာ အသံုးခ်မွားခဲ့တယ္။
သူတစ္ပါးရဲ႕ အသံုးခ်မႈကုိ ခံရသူကေတာ့ အဇာသတတ္မင္းႀကီးပါ။ မိမိရဲ႕ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာကုိ
ဆရာေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ အသံုးခ်မႈခံလုိက္ရတယ္။
ဒီႏွစ္ခ်က္ကုိ ေလ့လာၾကည့္လုိက္ေတာ့ မိမိကုိယ္တုိင္ အသံုးခ်မွားသူေရာ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ အသံုးခ်မႈ
ခံရသူေရာ ႏွစ္ဦးလံုးဟာ အသိပညာမရွိလုိ႔ပါပဲ။
“အသိပညာ”ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ သဘာ၀က်က် ေတြးေခၚတတ္မႈ - ေယာနိေသာမနသိကာရႏွင့္ မိမိ
ကုိယ့္ကုိ ျမင့္ျမတ္တဲ့ေနရာမွာပဲ ရွိေစရမယ္..ဆုိတဲ့ အတၱသမၼာပဏိဓိ ရွိမႈတုိ႔ကို ဆုိလုိတာပါ။
စြမ္းအင္သတၱိရွိၿပီး အသိပညာမရွိၾကတဲ့အတြက္ ဆင္ေတြ ျမင္းေတြဟာ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ လူေတြရဲ႕
အသံုးခ်မႈကုိ ခံေနရတယ္ေလ။ ဒီသာဓကေတြကုိ ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေလာကမွာ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာသာ
ရွိၿပီး အသိပညာမရွိရင္လဲ မျပည့္စံုႏုိင္ေသးပါဘူး။
ဒီေတာ့ မိမိမွာရရွိထားတဲ့ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာကုိ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း အသံုးခ်မမွာရေလေအာင္၊ သူ
တစ္ပါးရဲ႕ အသံုးခ်မႈကိုလည္း မခံရေလေအာင္ “အသိပညာ”ရွိဘုိ႔အတြက္ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ...ဆုိေတာ့..
ေရွးပညာရွိမ်ားက “ဓမၼႆ ပူဇံ မဟာပညာ၀ေႏၲာ - ေလာကီ, ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေၾကာင္းက်ိဳးကုိ
ညႊန္ၾကားေပးတတ္ေသာ ဓမၼကုိ ပစၥယ, ဓမၼ ထုိႏွစ္၀ျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းသည္ ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ေသာ ပညာႏွင့္
ျပည့္စံုေစႏုိင္တယ္”...တဲ့။
ဓမၼကုိ ပစၥယျဖင့္ ဘယ္လုိပူေဇာ္ရမလဲ...ဆုိရင္ ပရိယတၱိ၀န္ေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ပဋိပတၱိ၀န္ေဆာင္-ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ဆြမ္း, သကၤန္း, ေက်ာင္း, ေဆးဟူေသာ ပစၥည္းေလးပါးျဖင့္ ပူေဇာ္လွဴဒါန္းရမယ္။
ဓမၼကုိ ဓမၼျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းဆုိတာၾကေတာ့ တရားဓမၼကုိ ရုိေသစြာ နာယူမွတ္သားျခင္း၊ တရားေတာ္ လာသည့္အတုိင္း က်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္း၊ သြာကၡတာအစရွိသည့္ တရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္
ျခင္း၊ တရားဂုဏ္ေတာ္မ်ားကုိ ဆင္ျခင္ပြားမ်ားကုိ ဆုိလုိပါတယ္။၏။
ဒီလုိ တရားဓမၼကို ပစၥယ, ဓမၼျဖင့္ ပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႔ဘ၀ရဲ႕ ဒုတိယလုိအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်တတ္တဲ့ “အသံုးခ်မႈ အသိပညာ”ကုိ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။
ေလာကမွာ တန္ခုိး ပါ၀ါ အာဏာနဲ႔ အသိပညာႏွစ္မ်ိဳးျပည့္စံုၾကေပမဲ့ ထုိတန္ခုိး ပါ၀ါနဲ႔ အသိပညာကုိ
အေထာက္အပူျပဳေပးမဲ့ “စည္းစိမ္ဥစၥာ”မရွိလုိ႔ ဘ၀တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ရြက္ပုန္းသီး အစြမ္းအစရွိသူေတြ, အသိ
ပညာရွင္ေတြဟာလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ထုိတန္ခုိး ပါ၀ါနဲ႔ အသိပညာကုိ အေထာက္အကူျပဳေပးမဲ့
“စည္းစိမ္ဥစၥာ”ဆုိတာလည္း လုိလာျပန္ေရာ...။
ဒီတတိယလုိအပ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ “စည္းစိမ္ဥစၥာ”ကုိေတာ့ ေရွးပညာရွိမ်ားက “သံဃႆ ပူဇံ မဟာေဘာဂ-
၀ေႏၲာ - ဓမၼနည္းလမ္းတက် က်င့္ႀကံအားထုတ္ေတာ္မူၾကတဲ့ အရိယာသံဃာေတာ္အေပါင္းႏွင့္ ယခုရွိ သမုတိသံဃာေတာ္အေပါင္းကုိ ပစၥယ, ဓမၼ ထုိႏွစ္၀ျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းျဖင့္ ရရွိႏုိင္တယ္”...လုိ႔ ဆုိၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပ္ဘ၀ရဲ႕ တတိယလုိအပ္ခ်က္ကုိ ရရွိႏုိင္ဘုိ႔ သံဃာေတာ္အေပါင္းကုိ ပစၥယ, ဓမၼျဖင့္
ပူေဇာ္ၾကရမည္သာ။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုေတာ့ ေျပာခ်င္သည္။ အကၽြၽႏ္ုပ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုတုိ႔သည္
လွဴဒါန္းသည့္, ပူေဇာ္သည့္အခါ ဦးတိႆ, ဦးဒတၱ စသည္ျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္ကုိသာ လွဴဒါန္းတတ္, ပူေဇာ္-တတ္ေလ့ရွိၾက၏။ ျပစ္မွားသည့္အခါ၌ကား ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းက်ံဳးရ၍ ဘုန္းႀကီးေတြက, ကုုိယ္ေတာ္ေတြက
စသည္ျဖင့္ သံဃာ - အေပါင္းကုိ ျပစ္မွားေလ့ရွိၾက၏။ ဤသည္မွာ မွားေလစြ....။
ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ သံဃာကုိ ခြဲျခား၍ နားမလည္ၾက။ တစ္ပါးတည္းဆုိလွ်င္ ပုဂၢိဳလ္၊ ႏွစ္ပါး, သံုးပါးဆုိလွ်င္ ဂဏ၊
ေလးပါး, ေလးပါးထက္အလြန္ဆုိလွ်င္ သံဃာ-ဟု ဆုိရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပစၥယ, ဓမၼျဖင့္ ပူေဇာ္ၾကေသာအခါ
သံဃာဂုဏ္ကုိေရာက္ ပူေဇာ္သင့္လွ၏။
ေလာက, ဓမၼ ထုိႏွစ္၀ကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လုိက္ေတာ့ ေလာကအတြက္ (သုိ႔) ဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္
ေနတာက ...
၁။ တန္ခုိးပါ၀ါ
၂။ အသိပညာ
၃။ စည္းစိမ္ဥစၥာ
ဒီသံုးမ်ိဳးပါပဲ။ အဲဒီသံုးမ်ိဳးဟာ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ ေရအုိးစဥ္လုိပါပဲ။ တစ္ခုကုိတစ္ခု မွီေနရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသံုးမ်ိဳးလံုး ျပည့္စံုေနရပါ့မယ္။ဓမၼအေနနဲ႕ ဒီသံုးမိ်ဳးကုိ ရရွိႏုိင္တဲ့အေၾကာင္းတရား ရွာၾကည့္ေတာ့
၁။ ဗုဒၶ
၂။ ဓမၼ
၃။ သံဃာ - ဟူေသာ ရတနာသံုးရပ္ကုိ မျပတ္မလပ္ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္ေနမႈပါပဲ။သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ေလာက (သုိ႔) ဘ၀အတြက္ မရွိမျဖစ္လုိအပ္သည့္ တန္ခုိးပါ၀ါ, အသိပညာ, စည္းစိမ္ဥစၥာ
ထုိသံုးျဖာကုိ လုိခ်င္ၾကသူတုိင္း၊ ျပည့္စံုခ်င္ၾကသူတုိင္း ထုိသံုးျဖာကုိ ရရာရေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ဗုဒၶ, ဓမၼ, သံဃာ-
ဟူေသာ ရတနာသံုးပါးကုိ ပစၥယ, ဓမၼ ထုိႏွစ္၀ျဖင့္ ပူေဇာ္ဆည္းကပ္ၾကပါစုိ႔...ဟု တုိက္တြန္းရင္း....
အရွင္သီလာစာရ
ေရႊလေရာင္ေက်ာင္းေဆာင္
ေရႊေတာင္ပါဠိတကၠသုိလ္ေက်ာင္းတုိက္
ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕
သီလံ ရကၡႏၲဳ သဗၺဒါ။
အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ကုိယ္က်င့္တရားကို ေစာင့္ထိမ္းႏုိင္ၾကပါေစ...။
၀န္ခံခ်က္
၁၃၆၈-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ နံနက္၊ ေရနံ႔သာရပ္၊ ရွင္ပင္သက္ေတာ္ရွည္ဘုရားပြဲဆြမ္းလံုးခ်ပြဲ၌ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ “ဘာသာတရားကုိ ကုိးကြယ္ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္”ဟူေသာတရားကုိ
ျပန္လည္ေရးဖြဲ႕ပါသည္။
