*
*မုဒိတာသံစဥ္ေတး*
* ၁၃၇၄-ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔၊ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၊ ေရနံ႔သာရပ္၊ ရွင္ပင္သက္ေတာ္ရွည္ မဟာတန္ေဆာင္ေတာ္ႀကီးအတြင္း၌ ဆင္ယင္က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ရွင္ပင္သက္ေတာ္ရွည္ေစတီေတာ္
ျမတ္ႀကီးအား ပစၥယ, ဓမၼ ႏွစ္၀ေသာ အာမိသတုိ႔ျဖင့္ ရွိခုိးပူေဇာ္ရတဲ့ ဗုဒၶပူဇနိယဆြမ္းလံုးခ်မဂၤလာပြဲေပါ့။
* အဲဒီဆြမ္းလံုးခ်မဂၤလာပြဲမွာ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၾကေသာ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ကုိယ္စား အႏုေမာဒနာတရား ခ်ီးျမွင့္ၿပီးေတာ့ ေပးပါ့မယ္။ အဲဒီ ခ်ီးျမွင့္ဘုိ႔လုိ႕ ရည္ရြယ္လာတဲ့ တရားကေတာ့ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ပဥၥကနိပါတ္ပါရွိတဲ့ မစၧရိယသုတၱန္ကုိ အေျခခံၿပီးသကာလ တရားရဲ႕
ေခါင္းစဥ္ တရားရဲ႕ အမည္ကေတာ့ “မုဒိတာသံစဥ္ေတး”ဆုိတဲ့ အမည္ပါပဲ။
* ဒီ “မုဒိတာသံစဥ္ေတး”ဆုိတဲ့ တရားကုိ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဖြင့္ၿပီးေတာ့ေပးပါ့မယ္။ အဲဒီကဗ်ာရဲ႕
ပထမပုိဒ္က “က်ိဳးေၾကာင္းမေမွ်ာ္၊ ငါက “ေခ်ာ္”ေသာ္လည္း၊ သူ “ေတာ္”လွ်င္၊ ငါ့ရင္ထဲ ၀မ္းသာသည္ပဲ...”။
“ဆန္ေပးလွ်င္ ဆီရလိမ့္မယ္” ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ မေမွ်ာ္ကုိးပဲ သူမ်းအတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့
အခါ ကုိယ့္ဘ၀က ခၽြတ္ေခ်ာ္ေနေသာ္လည္း “သူ”က ေတာ္ေနလွ်င္ သူ႕အတြက္ အက်ိဳးရွိလွ်င္ ကုိယ့္ရင္
ထဲမွာ ၀မ္းသာေနရပါမယ့္။
* ကဗ်ာရဲ႕ ဒုတိယပုိဒ္ “ကံ အေၾကာင္းမမွ်၊ ငါက “မလွ”ေသာ္လည္း၊ သူလွလွ်င္ ငါ့စိတ္ထဲ၊ ၀မ္းသာ သည္ပဲ”။ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ ကုိယ္က ဘယ္ေလာက္ပင္ ရုပ္ဆုိးေသာ္လည္း ဘီလူးမ်က္ရည္
က်မဲ့ ရုပ္မ်ိဳးျဖစ္ေနအုန္းေတာ့ သူလွၿပီးေတာ့ ေနမယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာေနမွာပါ။ ၀မ္းသာေန
ရပါ့မယ္။
* ကဗ်ာရဲ႕ တတိယပုိဒ္ “ ငါ့ဘ၀ ငါ့အေျခ၊ နိမ့္က်၍ ေနပါလည္း၊ သူ႕ဘ၀ သူ႕အေျခ၊ ျမင့္ေနလွ်င္ ငါ့
စိတ္ထဲ၊ ၀မ္းသာသည္ပဲ”။ ကုိယ့္ဘ၀ ကုိယ့္အေျခ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေအာက္တန္းက်ေနေသာ္လည္း သူ႕
ဘ၀ သူ႕အေျခေန ျမင့္တက္ေနလည္း ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာေနမွာပါ။ ၀မ္းသာေနရမယ္တဲ့။
* ကဗ်ာရဲ႕ စတုတၳပုိဒ္ “မနာမလုိ၊ ဘာမဆုိ ၀န္တုိမရွိ၊ ဘ၀တုိတုိေလးမွာ၊ မုဒိတာ သံစဥ္ေတးနဲ႔၊
ေအးျမပါ၏....”တဲ့။ အားလံုးျပန္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ “ ႏွစ္တစ္ရာ”ဆုိတဲ့စကားဟာ ၾကားလုိက္ရရင္ အၾကာႀကီး
ထင္ရေပမဲ့။ ဒါေပမဲ့ အားလံုးျပန္ၾကည့္ၾကည့္ပါ။ ဒီထဲမွာ ေရာက္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ (၄၀)
၀န္းက်င္ရဲ႕ အထက္မွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ (၄၀) ေက်ာ္လာတဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဘ၀သမုိင္းကုိ ျပန္လည္ဖတ္ၾကည့္ရင္
ပူေလာင္မႈေတြနဲ႔ပဲ လံုးျခာေနခဲ့ၾကတာက မ်ားပါတယ္။
* ဘ၀ဟာ တုိေတာင္းလွေပမဲ့ ပူေလာင္မႈေတြကေတာ့ အျပည့္ပါပဲ။ ေအးခ်မ္းသာယာမႈေတြက အင္
မတန္မွ နည္းပါးပါတယ္။ အဲဒီအပူေလာင္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ ဦးဇင္းတုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ရုပ္ေရေတြဟာ အေရတြန္႔
ေနၾကတာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ အပူေလာင္ခံရတဲ့သူတုိင္းဟာ အေရတြန္႔ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ လူသားေတာ့
မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕က အပူေလာင္မခံရတဲ့အတြက္ အရြယ္တင္ၾကပါတယ္။ သမီးနဲ႔အေမ အေဖနဲ႔
သား ခြဲျခားမရေလာက္ေအာင္ အရြယ္တင္သူမ်ား ရွိပါတယ္။
* ဒီလုိဆုိရင္ မိမိဘ၀ကုိ အေရတြန္႔ေအာင္ ေလာင္တတ္တဲ့ အပူဟာ ဘာလဲ...ဆုိရင္ ဒီေနရာမွာ ေျပာ
ခ်င္တာက ဣႆာအပူနဲ႔ မစၧရိယအပူပါ။
No comments:
Post a Comment