မခံစားႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ .....

မခံစားႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ ....

* * * * * * * *

       * တစ္ေန႔ ဒါယိကာမႏွစ္ဦး စကားေျပာရာဌာနသုိ႔ အမွတ္မထင္ ေရာက္သြားတယ္။ ဒါယိကာမတစ္ဦးက ဒါယိကာမတစ္ဦးကုိ အေၾကြးသံသရာကုိ ခ်ျပေနတယ္။ * အစ္မ အစ္မယူတာ ေလးေသာင္းေနာ္ ...၊ အခုဆုိရင္ (၁၈) လရွိၿပီ။ တစ္လ ေလးေထာင္ဆုိေတာ့ (၇၂၀၀၀ိ) ရွိသြားၿပီ။ အစ္မတုိ႔ နည္းနည္းေတာ့ လမ္းလြဲေနတယ္ ထင္တယ္ေနာ္ ......

       * ဦးဇင္းလည္း မေနႏုိင္တာနဲ႔ ၀င္ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီးလုပ္လုိက္ေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒါေတာ့ လမ္းစဥ္မွားေနတယ္။ တကယ္ဆုိရင္ တစ္လကုိ အရင္းငါးေထာင္ ဆပ္လုိက္ရင္ အတုိး
ငါးရာေတာ့ ေလွ်ာ့သြားမယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ အတုိးေရာ အရင္းပါ ျပတ္သြားလိမ့္မယ္။ အေရးႀကီးတာက အရင္းျပတ္သြားဖုိ႔ပဲ။ ကုိင္းဖ်ားခုတ္႐ံုနဲ႔ေတာ့ သစ္တစ္ပင္လံုး မေသႏုိင္ဘူး။ အျမစ္ကုိ ျဖတ္ႏုိင္ဘုိ႔တယ္ - စသည္ျဖင့္  ေၾကာင္းက်ိဳးျပၿပီး ရွင္းျပလုိက္တယ္။

       * ကုိယ္ကလည္း အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ရွင္းျပ၊ သူကလည္း ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေန၊ ဟုတ္လွၿပီ၊ နား၀င္သြားၿပီလုိ႔ ထင္ေနတုန္းရွိေသး အဲဒီ အေၾကြးယူထားတဲ့ ဒါယိကာမႀကီးက ဆတ္ကနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမွာက္ေျမွာက္ၿပီး ``ဘုန္းႀကီးကမ်ား အလကားေနရင္း ပူေန ေသးတယ္၊ ဘာပူစရာလုိလုိ႔လဲ၊ လကုန္ရင္ ေလးေထာင္ေပးလုိက္၊ ၿပီးေရာ မဟုတ္လား´´ဆုိၿပီး ထေအာ္ပါေလေရာ။

       * ဦးဇင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘာျဖစ္သြားမွန္းကုိ မသိဘူး၊ ``ဟာ ေလာကႀကီးက ေပါ့ေပါ့ေန၊ ေပါ့ေပါ့
စားေနတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီးပါလား၊ ဘ၀ကုိ ဘယ္လုိ ဆက္လက္ရွင္သန္ၾကမလဲ၊ ဘယ္လုိ ရပ္တည္
ၾကမလဲ၊ လူေတြဟာ ကုိင္းဖ်ား ခုတ္႐ံုနဲ႔ သစ္တစ္ပင္လံုး ေသသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ထင္ေနၾကပံုေပၚတယ္´´စတဲ့ အေတြး၀န္ထုတ္ႀကီး ထမ္းရင္း ထမ္းရင္းနဲ႔ ဦးဇင္းလည္း အဂၤုတၱရဓမၼာ႐ံုထဲကုိ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

       * အဂၤုတၱရဓမၼာ႐ံုထဲသုိ႔ ေျခခ်လုိက္မိတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ အသံတစ္စံု ထြက္လာပါသည္။ ေသခ်ာပါသည္။ ဒါဟာ ဗုဒၶရဲ့ အသံပါ။ ဒီေလာကမွာ တစ္ခြန္းတည္းေသာစကားကုိ မူပုိင္သံုးေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း။ ``ဘိကၡေ၀´´တဲ့။ မူပုိင္စကား၊ သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာအသံ၊ ဒါေတြကုိ ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ ``ဗုဒၶ´´ဆုိတာ အကၽြႏု္ပ္ အတတ္သိလုိက္ၿပီ။ အကၽြႏ္ုပ္လည္း အေတြး၀န္ထုပ္ႀကီးကုိ ခဏခ်ၿပီး အာ႐ံုစုိက္လုိက္မိတယ္။
 

       * ရဟန္းတုိ႔ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္ကုိ ခံစားေနတဲ့ ေဟာဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ပစၥည္းဥစၥာ မဲ့မြဲမႈဟာ ဆင္းရဲျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းပါလုိ႔ ငါဘုရားေျပာမယ္ဆုိရင္ သင္တုိ႔ ဘယ္လုိ သေဘာရသလဲတဲ့။ ရဟန္းေတြက ``ဧ၀ံ ဘေႏၲ - ဒါ အမွန္ပါပဲဘုရား´´တဲ့။ အကၽြႏု္ပ္ ဒူးေတြဟာ အလုိလုိေနရင္း ညြတ္က်သြားတယ္။ အားႏြဲ႕သူရဲ့ ညြတ္က်မႈမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။
 

    * ဗုဒၶက ဆက္လက္ၿပီး ``ရဟန္းတုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ သံုးစြဲစရာမရွိေသာသူဟာ လတ္တေလာျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ေၾကြးမီယူရေလ့ရွိတယ္၊ ကာမဂုဏ္စည္းစိမ္းေတြနဲ႔ နစ္မြန္းေနတဲ့ ေဟာဒီေလာကႀကီးထဲမွာ အဲဒီလုိ ေၾကြးၿမီ ယူရျခင္းဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတရားပါ´´လုိ႕ ငါဘုရားေျပာရင္ေရာ သင္တုိ႔ ဘယ္လုိ ဆႏၵရွိသလဲ-တဲ့။ ရဟန္းေတြကလည္း ``ဧ၀ံ ဘေႏၲ - အမွန္ပါဘုရား´´တဲ့။ အကၽြႏု္ပ္ရဲ့ တင္ပါးစံုဟာ ေျခဖေနာင့္ ဆြဲကပ္ျခင္းကုိ ခံလုိက္ရတယ္။
 

       * တတိယ ဗုဒၶက ``ရဟန္းတုိ႔ ကုိယ္ပိုင္ဥစၥာ သံုးစြဲစရာမရွိလုိ႔ ေၾကြးၿမီယူရတဲ့သူဟာ ေၾကြးယူၿပီးတဲ့အခါ အတုိးေပးပါမယ္-လုိ႔ ၀န္ခံရတယ္၊ အဲဒီလုိ ၀န္ခံရတာဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတရားပါ´´လုိ႔ ငါဘုရားေျပာရင္ သင္တုိ႔ ဘယ္လုိ သေဘာရသလဲ-တဲ့။ အကၽြႏု္ပ္ရဲ့ လက္ဖ၀ါးေတြဟာ အလုိလုိေနရင္ ပူးကပ္သြားၿပီး လက္အုပ္အသြင္
သ႑ာန္ျဖစ္သြားတယ္။
 

       * စတုတၳစကားတစ္ခြန္း ``ရဟန္းတုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ သံုးစြဲစရာမရွိ၍ အေၾကြးယူ, အတုိးေပးပါမည္-ဟု ၀န္ခံေလ့ရွိတဲ့ သူဟာ အေၾကြးရွင္ေတြရဲ့ အတုိးေတာင္းမႈကုိ ခံရတတ္တယ္၊ အဲဒီလုိ အတုိးေတာင္းခံရျခင္းဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတရားပါ´´လုိ႔ ငါဘုရားေျပာရင္ သင္တုိ႔ လက္ခံႏုိင္ပါ့မလားတဲ့။ ရဟန္းေတြဟာလည္း ``ဧ၀ံ ဘေႏၲ´´ပါ ဘုရားေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အကၽြႏ္ုပ္ရဲ့ လက္အုပ္အသြင္သ႑ာန္ျဖစ္ေနတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ဟာ နဖူးရဲ့ ဆြဲတင္မႈကို ခံလုိက္
ရတယ္။
 

       * ပဥၥမစကားတစ္ခြန္း ``ရဟန္းတုိ႔ အေၾကြး အတုိးေတာင္းခံရတဲ့ သူေတြဟာ အေၾကြး အတုိး မေပးႏုိင္လုိ႔ ေရွာင္တိမ္းေပမဲ့ မရ၊ အေၾကြးရွင္ရဲ့ လုိက္လန္ေတာင္းမႈ အေၾကြးရွင္လုိက္မႈကုိ ခံေနရတယ္။ အဲဒါဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတရားပါ´´လုိ႕ ငါဘုရားေျပာရင္ေရာ ဘယ္လုိ႔သေဘာရလဲဆုိေတာ့ ရဟန္းေတြက ``ဧ၀ံ ဘေႏၲ´´ပါဘုရားတဲ့။ အကၽြႏု္ပ္ရဲ့ ဦးေဏွာက္ထဲမွာ တစ္ခ်က္လင္းလက္ၿပီးေတာ့ လာတယ္။ ``ဆင္းရဲမြဲေတမႈရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား´´၊ ဟုတ္တယ္။ ``ဆင္းရဲမြဲေတမႈရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား …….´´
 

       * ဗုဒၶသည္ ဆ႒စကားတစ္ခြန္း မိန္႔လုိက္ျပန္ပါသည္။။ ``ရဟန္းတုိ႔ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ သံုးစဲြစရာမရွိလုိ႔ အေၾကြးသံသရာ နစ္မြန္းေနတဲ့သူေတြဟာ အေၾကြးမေပးႏုိင္မႈေၾကာင့္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ ခံရတတ္တယ္။ အဲဒီလုိ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေနာင္ ခံရျခင္းဟာလည္း ဆင္းရဲျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းပါ´´လုိ႔ ငါဘုရား ေျပာမယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶစကားေတာင္ ဆံုးဟန္မတူေသး။ ရဟန္းေတြက ``ဧ၀ံ ဘေႏၲ - ဒါအမွန္တရားပါဘုရား´´လုိ႔ ၿပိဳင္တူ ေလွ်ာက္ထားၾကတယ္။ အကၽြႏု္ပ္ရဲ့ ပါးစပ္ကလည္း ``ဘုရား ဘုရား´´ဆုိၿပီး ၀မ္းသားမႈ, ၀မ္းနည္းမႈ, အားမရမႈ, အားတက္မႈ အုိ … အံ့ၾသ၀မ္းသာမႈေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ အသံထြက္လာမိပါတယ္။

        * ဗုဒၶသည္ စကားမဆံုးေသး ``ခ်စ္သားတုိ႔ အဲဒီလုိပဲ´´။ ဟင္ ဒီလုိဆုိ ေစာေစာက ဗုဒၶေျပာတာေတြက
ဥပမာစကားေတြေပါ့။ ဥပမာစကားေတာင္ ဒီေလာက္ ထိတ္လန္႔အံ့ၾသစရာေကာင္းလွ်င္ ဥပေမယ်စကား
သည္ ဘယ္ေလာက္ထိ အံ့ၾသထိတ္လန္႔ဘြယ္ ေကာင္းလိမ့္မလဲ...ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ အကၽြႏု္ပ္ဆက္လက္
နားစြင့္ေနမိပါေတာ့တယ္။

       * ဗုဒၶသည္ ``ခ်စ္သားရဟန္းတုိ႔ အဲဒီလုိပါပဲ တုိ႔သာသနာေလာကမွာလဲ ကုသုိလ္တရားေတြအေပၚမွာ
ယံုၾကည္မႈ - သဒၶါတရား၊ ဒုစ႐ုိက္ကုိ ရွက္တတ္မႈ - ဟိရီတရား၊ ေၾကာက္တတ္မႈ - ၾသတၱပၸတရား၊ ကုသုိလ္
တရားတုိ႔၌ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ - ၀ီရိယတရား၊ ကုသုိလ္ျပဳတဲ့အခါမွာ ေၾကာင္းက်ိဳးခြဲျခားေ၀ဘန္၍ ျပဳတတ္မႈ
- ပညာတရားေတြ မရွိတဲ့သူဟာ လူမြဲပဲ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာမရွိသူပဲ ခ်စ္သားတုိ႔ ........

       * သဒၶါစတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာမရွိတဲ့ သူမြဲဟာ ကုိယ္, ႏႈတ္, စိတ္တုိ႔ျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္မႈေတြကုိ လြန္က်ဴ းၾကတယ္၊
ဒါဟာ သံသရာေၾကြးယူတာပဲ ခ်စ္သားတုိ႔ရဲ့။ ဗုဒၶရဲ့ အသံေတာ္သည္ ေအးစိမ့္၍ ၀င္၀င္လာ၏။

       * ခ်စ္သားတုိ႔ ကုိယ္, ႏႈတ္, စိတ္တုိ႔ျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္မႈကုိ က်ဴ းလြန္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ မိမိရဲ့ ဒုစ႐ုိက္မႈကုိ ဖံုးကြယ္လုိ႔တဲ့ ယုတ္မာေသာအလုိကုိ ေတာင့္တလာတယ္။ ``ငါ့ကုိ ငါ့အမႈကုိ တပါးသူေတြ မသိပါေစနဲ႔´´
ဆုိတဲ့ အလုိဆႏၵ, စိတ္အၾကံတုိ႔ျဖင့္ စကားျဖင့္လည္း ဖံုးကြယ္ၾကတယ္၊ ကုိယ္အမႈအရာျဖင့္လည္း ဖံုးကြယ္
ၾကတယ္။ ဒါဟာ ဒုစ႐ုိက္အတုိး တက္ေနတာပဲေပါ့ ခ်စ္သားတုိ႔ရယ္။ ``ဘုရား ဘုရား ဒုစ႐ုိက္အတုိး´´ဆုိပါ
လား ။ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ဗုဒၶရဲ့ စကားေတာ္ကုိ နားေထာင္ရင္းက ေၾကာခ်မ္းလာမိတယ္။ ငါေရာ အတုိး ဘယ္
ေလာက္ တက္ေနၿပီလဲေပါ့ ......

       * ခ်စ္သားတုိ႔ မိမိရဲ့ ဒုစ႐ုိက္ကုိ မည္မွ်ပင္ ဖံုးဖိေစကာမူ ``ဟုတ္ရင္ေက်ာ္ ၊ ပုတ္ရင္ေပၚ´´ဆုိသလုိ မေကာင္းမႈဟာ စိတ္ကြယ္ရာမရွိတဲ့အတြက္ ေပၚၿမဲ ေပၚလာရတယ္ေလ၊ ဒီေတာ့ သီလ - ျဖဴ စင္မႈကုိ ျမတ္ႏုိး
ၾကတဲ့ သီတင္းသံုးေဖာ္ေတြက (ပတ္၀န္းက်င္က) ``ဤသူဟာ ဤသုိ႔ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိတယ္၊ ဤအက်င့္ရွိတယ္´´
စသည္ျဖင့္ ကဲ့ရဲ့ျပစ္တင္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အေၾကြးေတာင္းခံရတာပါပဲ။

       * ဒီလုိ ဒုစ႐ုိက္အေၾကြးေတာင္းခံရတဲ့အခါ လူသူမနီးတဲ့ ေတာၿမိဳင္ႀကီးမွာျဖစ္ေစ, အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္မွာျဖစ္ေစ, လူသူဆိတ္တဲ့ ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္မွာျဖစ္ေစ ေနထုိင္ၿပီး စိတ္ႏွလံုးမသာယာမႈနဲ႔တကြ
ယုတ္မာတဲ့ အကုသုိလ္၀ိတက္ ျဖစ္ေပၚၿပီးေတာ့ ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဒုစ႐ုိက္အေၾကြးရွင္ အလုိက္ခံေနရ
တာပဲ ခ်စ္သားတုိ႔ ....။

       * ခ်စ္သားတုိ႔ .... သဒၶါစတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ဥစၥာ မရွိတဲ့ သူမြဲေတြဟာ ကုိယ္, ႏႈတ္, စိတ္တုိ႔ျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္အမႈ
ေတြကုိ လြန္က်ဴ းၿပီး ေသလြန္တဲ့အခါ ငရဲ, တိရစၧာန္တည္းဟူေသာ ေႏွာင္အိမ္မွာ က်ေရာက္ဖမ္းဆီးျခင္း
ခံရတတ္တယ္။ ဒါဟာ အေၾကြးမေပးႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရျခင္းမ်ိဳးပါပဲ ခ်စ္သားတုိ႔ရယ္ .....ဟု
အၿပီးသတ္ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

       * ဗုဒၶနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ့ အသံေတြဟာ ဆိတ္ၿငိမ္သြားေပမဲ့ အကၽြႏ္ုပ္ရဲ့ နားထဲမွာေတာ့ ``ဆင္းရဲ မြဲေတမႈရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား´´ဆုိတဲ့ အသံေတြဟာ လိႈင္းခတ္ႀကံရစ္ေနပါေတာ့တယ္ ...........


       * ၁၃၇၆-ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၄) ရက္၊ (12.10.2014) တနဂၤေႏြေန႔ညတြင္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕၊
ဘုိကုန္အေနာက္ရပ္၊ ျမသိန္းတန္ဗုဒၶပူဇနိယပြဲ၌ ``ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ား´´အမည္ျဖင့္ ေဟာ
ၾကားခဲ့ေသာ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ဆကၠနိပါတ္၊ ဓမၼိက၀ဂ္၊ ဣဏသုတ္ (၃၀၉.၃၁၁) ကုိ အေျခခံ၍ ေရးဖြဲ႕ထား
ပါသည္။
      * ထုိပြဲ၌ ရရွိေသာ ဓမၼပူဇာတစ္သိန္းထဲမွ ျမသိန္းတန္ဗုဒၶေစတီေတာ္ႀကီးအတြက္ (၄၅၀၀၀ိ) ႏွင့္ ေက်ာင္း ကပၸိယ ဒါယကာ+ဒါယိကာမငါးေယာက္အတြက္ (၅၀၀၀ိ) လွဴ ဒါန္းလုိက္ပါသည္။ ထုိအေၾကြးယူေသာ ဒါယိကာမႀကီးမွာ အဲဒီေန႔က ေနမေကာင္း၍ ေက်ာင္းကုိ မလာပါ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အကၽြႏု္ပ္ခ်ီးျမွင့္ေသာ မုန္းဘုိးကုိ သူမလုိက္ပါ။ ကံၾကမၼာဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ ဆန္းၾကယ္ပါတယ္။
      * ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ဣသ္သာ မစၧရိယႏွင့္တကြ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ အေၾကြးသံသရာ ကင္းရွင္းႏုိင္ၾကပါေစ-ဟု ဆႏၵျပဳရင္း .......
                                                            (အရွင္သီလာစာရ၊ ျမေတာင္ေက်ာင္း၊ 20.10.2014)